De verassing van het Italiaans voetbal

Het is 2003, Catania heeft een beroerd seizoen achter de rug en staat onder de rode streep in de Serie B. De ploeg heeft nog één kans om degradatie te ontlopen, maar dan moet er wel gewonnen worden van Siena. Catania slaagt daar niet in en degradatie lijkt een feit.

Maar dan gebeurt er iets opmerkelijks, Catania ontdekt namelijk dat Siena een niet-speelgerechtigde speler heeft opgesteld en vecht de zaak aan. Dat doet het met succes, de ploeg wint de wedstrijd reglementair en Catania mag wonder boven wonder toch in de Serie B blijven. Het blijkt een ommekeer te zijn, want vanaf dat moment wordt de lijn omhoog ingezet met als resultaat dat Catania in het seizoen 2005/06 als tweede eindigt en daardoor promoveert naar de Serie A.

Ook daar blijft de ploeg verrassen, want waar iedereen de ploeg al snel kansloos acht voor lijfsbehoud verbaast Catania vriend en vijand door zich veilig te spelen. Inmiddels zijn we alweer zeven seizoenen verder en de club is nog altijd actief in de Serie A. Sterker nog, de club staat op het moment achtste en tot op heden is diezelfde achtste plek de hoogste eindnotering geweest die de club ooit behaald heeft in de geschiedenis.

Velen wijten dit succes aan de komst van de steenrijke en ambitieuze zakenman Antonino Pulvirenti maar daar doe je de club toch echt tekort mee. Het succes van Catania is vooral te wijten aan het goede transferbeleid. Want waar velen clubs met geld strooien voor dure Italiaanse spelers pakt Catania het heel anders aan. De club heeft door de jaren heen goede relaties opgebouwd in Argentinië en tot op heden profiteert de club daar nogsteeds van. Dit doen ze door voor relatief weinig geld veel talentvolle spelers binnen te halen. Het grootste voorbeeld is nog wel de jonge Alejandro Gómez, die voor 2,5 miljoen werd binnengehaald en inmiddels door alle topploegen in Italië begeerd wordt.

Het moge duidelijk zijn, Catania timmert aan de weg en onder leiding van de eveneens jonge Vincenzo Montella verstopt de ploeg zich dan ook zelden. De ploeg speelt elke week met een 3-4-3 formatie en zelfs bij moeilijkste uitwedstrijden blijft de ploeg trouw aan haar offensieve speelstijl. De vreugde in het oosten van Sicilië kan niet op en er wordt zelfs gesproken over een eventuele zevende plek wat recht zou geven op Europees voetbal.

Op dit moment lijkt mij die zevende plek net te hoog gegrepen, maar bij Catania zit men niet stil. Eigenaar Pulvirenti heeft inmiddels al aangekondigd dat de club gaat kijken naar een nieuw onderkomen. Het huidige stadion Angelo Massimino is namelijk sterk verouderd en Pulvirenti wilt dan ook binnen een aantal jaar een geheel nieuw onderkomen gaan bouwen. Dit moet plaats moet gaan bieden aan zo’n 35.000 mensen en dit zou wel eens het beslissende zetje kunnen zijn om serieus mee te gaan strijden om Europees voetbal.

Catania heeft vrijwel altijd in de schaduw gestaan van aartsrivaal Palermo maar het verschil wordt kleiner en kleiner. Op dit moment staat de ploeg zelfs boven de rivaal uit Palermo en waar de knotsgekke Palermo-voorzitter Maurizio Zamparini de ene naar de andere trainer de laan uitstuurt wordt er bij Catania gebouwd aan iets moois. Voor de Catania-fans is het alleen al prachtig om boven de aartsrivaal uit Palermo te eindigen maar Pulvirenti en co willen meer. Europees voetbal komt steeds dichterbij en als het nieuwe stadion eenmaal klaar is dan is dit niet langer een onrealistische doelstelling voor Gli Elefanti.

Solo Catania, Solo Rossazzurra!