De Turkse pleintjesvoetballer die dit seizoen doorbreekt op De Vijverberg

De Keuken Kampioen Divisie geldt al decennialang als kraamkamer voor binnen- en buitenlandse talenten en ook dit seizoen lopen er op het tweede niveau weer veel voetballers met potentie rond. Voetbalzone, de officiële mediapartner van de Keuken Kampioen Divisie, licht wekelijks een van deze talenten uit, met deze keer aandacht voor de achttienjarige Basar Önal, die dit seizoen een basisplek veroverde in het ervaren elftal van De Graafschap. Tevens is de in Doetinchem geboren linksbuiten al enkele jaren actief als jeugdinternational van Turkije.

Door Wessel Antes

Önal groeide als zoon van twee Turkse ouders op in Doetinchem, waar hij werd geboren en zijn hele jeugd doorbracht. Het is geen geheim dat de meeste Turken gek zijn van voetbal, dus ook de kleine Basar had al snel het voetbalvirus te pakken. “Ik hoorde dat ik al bezig was met een bal toen ik twee jaar oud was, maar vanaf mijn vijfde was ik helemaal gek van voetbal. Toen ben ik ook naar een amateurclub gegaan. DZC’68 in Doetinchem, waar ik tot de E’tjes heb gespeeld. Al snel werd duidelijk dat ik talentvol was, dat heb ik denk ik van boven meegekregen.”

Zodoende werd Önal al op zijn achtste gescout door De Graafschap. Een club waar hij veel aan te danken heeft. “Deze club betekent heel veel voor mij en eigenlijk weet ik niet beter dan een leven met De Graafschap. Ik heb bijna al mijn voetbalherinneringen hier meegemaakt. We kregen als jeugdspeler altijd een seizoenkaart, dus dan gingen we vaak met het hele team naar wedstrijden kijken. Een wedstrijd die ik mij nog goed kan herinneren was thuis tegen Almere City in de Play-offs (2-1, 2018, red.). Toen promoveerde De Graafschap weer terug naar de Eredivisie. Youssef El Jebli vond ik een prachtige speler, waar ik ook wel een beetje tegenop keek.”

Als Fenerbahçe-fan keek Önal ook graag naar de Braziliaan Alex de Souza. “Dat was toen ik klein was echt mijn absolute idool. Echt een gouden speler in een heerlijk team, wauw!” In de Onder 14 van De Graafschap maakte Önal zelf deel uit van een geweldige lichting. “Toen werden we tweede in de landelijke Eredivisie en versloegen we grote teams als Ajax en Feyenoord. We werden ook echt als gouden lichting omschreven. Dat was wel mooi om mee te mogen maken. Met die jongens zijn we nu ook grotendeels goed bezig richting de hoofdmacht. Philip (Brittijn, red.), Devin (Haen, red.) en ik bijvoorbeeld.”

Önal maakt dit seizoen indruk als linksbuiten, maar speelde niet altijd op die positie. “Ik begon in de jeugd bij De Graafschap als linksback, maar kwam er al snel achter dat ik meer een aanvaller was. Toen heb ik tegen de trainer gezegd dat ik spits wide zijn. Dat ging heel goed en daardoor mocht ik bijna mijn gehele jeugdopleiding in de punt blijven staan. Vanaf de Onder 17 ging ik ook als linksbuiten spelen en inmiddels speel ik dan ook het liefst vanaf de flanken.”

De Doetinchemse pleintjesvoetballer weet goed wat zijn kwaliteiten zijn. “Ik ben snel en kan in de diepte aangespeeld worden, maar ook met de bal aan de voet kan ik makkelijk mijn directe tegenstander passeren. Eigenlijk ben ik wel een beetje een straatvoetballer. Of ik wel eens met iemand vergeleken word? Niet echt. Als ik zelf moet kiezen denk ik aan Eden Hazard. Die wil ook altijd aangespeeld worden en kan zowel op de flanken als valse spits spelen”, aldus Önal.

In het afgelopen seizoen mocht Önal, zonder ook maar één keer meegetraind te hebben, debuteren in het eerste elftal van De Graafschap. “Toen Jan (Vreman, red.) werd aangesteld wist ik wel dat wij een goede band hadden vanuit de Onder 18, maar hij nam me vrijwel direct mee bij de hoofdmacht.” Van zijn debuut in de thuiswedstrijd tegen MVV Maastricht (1-3 nederlaag) kan Önal zich niet alles meer herinneren. “Ik dacht dat ik alleen op de bank zou zitten, maar toen werd ik er ineens bij geroepen. Vanaf het moment dat ik mijn shirt aantrok heb ik eigenlijk niets meer meegemaakt. Ik denk dat ik zoveel spanning had dat mijn gedachte gewoon uitging.”

Een kleine maand later volgde al zijn eerste doelpunt in het betaalde voetbal, in het uitduel met Helmond Sport (4-0 winst). “Die wedstrijd speelde ik echt goed en maakte ik natuurlijk mijn eerste goal als profvoetballer. Sindsdien heb ik alleen maar meegetraind bij het eerste. Ook dat doelpunt kan ik me niet volledig meer herinneren. Ik weet dat ik de bal kreeg en dat ik scoorde, maar daarna ben ik het kwijt. Volgens mij deed ik gewoon mijn handen in de lucht en een sprongetje, haha.”

Tijdens zijn debuutseizoen kwam Önal in totaal vier keer in actie voor De Graafschap. Wel heeft hij veel kunnen leren. “Soms moet je gewoon simpeler denken. In het begin dacht ik dat ik altijd hetzelfde kon spelen als ik in de jeugd deed, met dribbels en acties, maar in de Keuken Kampioen Divisie moet je soms volwassener spelen. Het is een stuk fysieker, dus je moet daar eerst aan wennen. Nu lukt dat een stuk beter en weet ik wanneer ik mijn acties kan maken. Het maakt me daarbij niet per se uit tegenover wie ik sta. Of dat nou een ervaren man als Bram van Polen (PEC Zwolle) is, of een jongen van negentien, ik doe gewoon mijn eigen ding.”

Dit seizoen was Önal direct onderdeel van de hoofdmacht en had hij voor zichzelf een duidelijk doel opgesteld: basisspeler worden bij De Graafschap. In de laatste vijf wedstrijden had de rechtspoot, die in Doetinchem tot medio 2025 vastligt, een basisplaats. “Het is snel gegaan, ja. Ik ben goed gestart en mag veel minuten maken, dus het is tijd om de club en de fans te geven wat ze verdienen. Dat zijn doelpunten, assists en punten. Daar werk ik elke dag keihard voor.”

Waar Önal vorig seizoen al in zijn tweede wedstrijd trefzeker was, staat hij nu nog op nul doelpunten en assists. “Dat is wel lastig. Ik denk dat ik tot dusver heel dreigend ben en veel diepte toevoeg, maar als aanvaller moet je ook doelpunten maken en assists leveren. Als ik een kans mis kan ik daar lang over nadenken. Het is niet zo dat mijn vertrouwen volledig weg is, maar het zou lekker zijn als alles snel op zijn plaats valt. Ook met het team.”

Önal weet in ieder geval wel hoe hij zijn eerstvolgende treffer gaat vieren. “Ik ben opgegroeid in de Huet, een buurt in Doetinchem. Het einde van ons postcodenummer heeft een 6, vandaar dat ik dat ook in mijn Instagram-naam gebruik. Ik heb altijd gezegd dat ik mijn buurt ga vertegenwoordigen als ik prof ben, dus mocht ik scoren ga ik wel een 6’je in de lucht gooien, haha!”

Önal is blij met het vertrouwen dat hij van Adrie Poldervaart krijgt en verwacht snel verbetering bij De Graafschap. “Ik begrijp, omdat we geen punten pakken, dat het van buitenaf lijkt alsof er niets goed gaat. Dat is echter niet zo, want we trainen echt goed en doen er alles aan. Gelukkig is het seizoen geen sprint maar een marathon. Het is zaak om dat harde werk snel om te zetten in punten. Ik heb veel vertrouwen gekregen van Adrie en dat wil ik snel aan hem terugbetalen. Hij is heel eerlijk en menselijk. Het is jammer dat hij nu veel kritiek krijgt, want achter de schermen werkt iedereen keihard en het ligt totaal niet aan hem natuurlijk.”

Promotie is dan ook nog steeds het grote doel dat De Graafschap heeft voor dit seizoen. “Sowieso, dat moet gewoon gebeuren als je kijkt naar onze selectie. De eerste twee zal misschien lastig worden, maar de Play-offs halen moet het minimale zijn. Daar heb ik nog steeds volop vertrouwen in”, aldus Önal. Persoonlijk wil hij vooral werken aan zijn rendement. “Het is leuk om mooie dribbels te maken en kansen te creëren, maar uiteindelijk moet je als aanvaller ook qua statistieken leveren. Dat is tot dusver niet gelukt, maar dat moet nu wel echt gaan gebeuren.”

Met de Onder 19 van Turkije is Önal tijdens deze interlandperiode in Bulgarije voor de EK-kwalificatie. De buitenspeler weet het moment nog goed dat hij voor het eerst werd opgeroepen voor Ay-Yildizlilar. “Iedereen was trots en het voelt dan ook echt alsof ik voor mijn familie speel. Het voelt geweldig om in dat prachtige shirt te mogen spelen. Stel dat ik nu zou moeten kiezen tussen Nederland en Turkije zou ik denk ik alsnog voor Turkije kiezen. Dat is misschien makkelijk om te zeggen, maar zij hebben mij een prachtige kans gegeven en het voelt ook wel echt als thuiskomen daar.”

Bij het Turkse elftal is Önal goed bevriend met Muhlis Dagasan, die bij PSV in de jeugd speelt. “Dat is wel fijn, want wij kunnen samen reizen tijdens de interlandperiode. Je trekt daardoor sneller naar elkaar toe.” Bij het eerste elftal van Turkije lopen met Orkun Kökçü, Ferdi Kadioglu en Halil Dervisoglu meer spelers rond die in Nederland geboren zijn. “Ooit wil ik die stap ook maken. Deze jongens ken ik niet persoonlijk, maar waarschijnlijk zou ik dan wel snel een band met ze opbouwen. Het is toch makkelijk als je ook in het Nederlands kunt communiceren. Mijn Turks is overigens wel goed, aangezien er thuis ook veel in het Turks gesproken wordt.”

Önal droomt niet alleen van een interlandcarrière bij Turkije, want zijn ambities reiken tot aan de Premier League. “Ik heb altijd al gezegd dat ik ooit in Engeland wil spelen. De LaLiga is mooi, maar de Premier League lijkt me geweldig. Vroeger was Real Madrid mijn droomclub, maar ik moet wel realistisch blijven. In de Premier League is elke club groot. Als ik daar mag spelen is mijn carrière geslaagd, dan kan ik het boek daarna afsluiten bij Fenerbahçe”, zegt de ambitieuze rechtspoot lachend.