De ‘Prins’ van Manchester United waarvan iedereen hoopt dat hij nu opstaat

Marcus Rashford kwam in 2016 als een komeet het topvoetbal ingevlogen. De destijds achttienjarige jeugdexponent van Manchester United zette voetbalminnend Engeland op zijn kop door bij zijn Europa League-, Premier League- én Three Lions-debuut het net te vinden. Dit seizoen leek de aanvaller echter ineens zijn glans te hebben verloren. Veertien doelpuntloze duels op rij lieten de United-fans wanhopen, maar goals in de laatste twee wedstrijden brachten weer een glimpje licht aan de horizon. Gaat the Prince of England dit United dan toch redden?

Door Tom Röfekamp

Het is niet het jaar van Manchester United. De nog immer recordhouder met twintig Premier League-titels bevindt zich op het moment van schrijven op de vierde plek in de hoogste Engelse competitie. Daarmee zou United zich rechtstreeks kwalificeren voor de Champions League, maar dat lijkt ook het hoogst haalbare, na slechts 22 competitieduels te hebben gespeeld. Met negentien punten achterstand op koploper Manchester City lijkt de landstitel een utopie.

Sinds het ontslag van Ole Gunnar Solskjaer eind november is United weliswaar drie plekken gestegen, maar het spel onder opvolger Ralf Rangnick laat nog altijd te wensen over. Het oogt ondanks de gigantische transferuitgaven van afgelopen jaren flets en inspiratieloos. Af en toe toont de Portugese delegatie van Cristiano Ronaldo en Bruno Fernandes nog een vleugje klasse, maar er zijn weinig spelers die de sportieve malaise bij United ontspringen. Terwijl er júíst van sommigen verwacht wordt de boel op sleeptouw te nemen.

Enter: Marcus Rashford. De 24-jarige aanvaller heeft op zijn leeftijd al 288 wedstrijden, 93 goals en 57 assists voor de club op zijn naam staan. Rashford ontpopte zich sinds zijn entree op het hoogste toneel tot ‘de toekomst van Manchester United’, maar leek dit seizoen lange tijd de draad kwijt te zijn. Hij oogde besluitelozer, miste de durf om acties te maken en jaagde verdedigers niet meer de angst aan zoals vroeger. “Alles lijkt bij hem moeite te kosten”, concludeerde BBC-analist Alan Shearer na afloop van het FA Cup-duel met Aston Villa (1-0 winst). “Ik heb hem al lang niet meer zien lachen”, voegde voormalig United-aanvaller Dion Dublin daaraan toe.
{embed}

---

Marcus Rashford in alle competities*

---

{/embed}

{embed}{/embed}

{embed}

2020/21		2021/22
57	Duels	15
21	Goals	3
12	Assists	1
126	Minuten per G/A	212
2.7	Schoten	2.7
1.3	Schoten op doel	0.9
1.3	Kansen gecreëerd	0.7
5.7	Dribbels	4.7
2.7	Afgeronde dribbels	1.8
0.35	Verwachte goals	0.25
0.11	Verwachte assists	0.13

{/embed}
Bron: Stats Perform. * Bovenstaande statistieken baseren zich op de periode tot en met het duel met Aston Villa van 10 januari 2022.

De statistieken bevestigden Rashfords worstelingen. In vergelijking met vorig seizoen had de aanvaller bijna twee keer zo veel minuten nodig per goal of assist (212 tegenover 126). Hij schoot wel even vaak op doel (2.7 keer per wedstrijd), maar een stuk minder pogingen daarvan belandden tussen de palen (0.9 tegenover 1.3). Rashford compenseerde dat ook niet met andere aanvallende bijdragen: de jongeling creëerde bijna twee keer zo weinig kansen (0.7 tegenover 1.3) en zette flink minder (geslaagde) dribbels in: 4.7 (waarvan 1.8 geslaagd) tegenover 5.7 (waarvan 2.7 geslaagd). Wat was er aan de hand met de voormalig kroonprins van het Engelse voetbal?

Liefdadigheidswerk
Men begon te speculeren over de oorzaak achter Rashfords worstelingen. Mensen binnen United weten het volgens GOAL aan zijn liefdadigheidswerk, waarvoor Rashford eind 2020 werd beloond door Queen Elizabeth met de koninklijke onderscheiding MBE (Member of the Order of the British Empire). Rashfords veelvuldige inspanningen tegen maatschappelijke misstanden, zoals laaggeletterdheid en honger onder de allerarmsten, zouden hem afleiden van het zo fit mogelijk worden. Intimi van de aanvaller ontkrachtten dat direct. Ze verzekerden dat alle campagnevoering en commerciële activiteiten buiten het veld zorgvuldig gemanaged werden. Ook Rashford zelf trok een duidelijke scheidslijn: interviews op Carrington (het trainingscomplex van Manchester United) mochten alleen over voetbal gaan.

Over Carrington gesproken: daar was hij vaak. Heel vaak. Aan het begin van het seizoen werd Rashford geopereerd aan zijn schouder, waardoor hij drie maanden moest revalideren. Bronnen vertelden ESPN dat Rashford iedere dag van kwart over zeven ’s ochtends tot half acht ’s avonds op de club was om aan zijn fitheid te werken. Er bestond binnen de medische staf van United geen enkele twijfel over zijn toewijding; dat hij afgeleid zou zijn leek dus niet de oorzaak van Rashfords sportieve verval.

Overbelasting
Achteraf had Rashford ‘misschien niet naar het EK 2020’ moeten gaan, zo schreef hij eind juli op Twitter. Hij erkende dat hij te lang door had gespeeld met zijn schouderklachten en zichzelf en zijn fitheid eerder op de eerste plaats had moeten zetten. Rashford kwam vorig seizoen tot een totaal van 57 wedstrijden over alle competities; nog nooit was hij tot een hoger aantal gekomen.

Tweets by ManUtd

Sinds zijn debuut voor Manchester United behoort Rashford ieder jaar steevast tot de meest gebruikte spelers. In zijn eerste volledige seizoen voor de club (2016/17) deed toenmalig manager José Mourinho op niemand vaker een beroep dan hij: Rashford kwam tot 53 wedstrijden. De seizoenen daarop stokte de teller achtereenvolgens op 52, 47, en 44 – dat laatste aantal zelfs ondanks een rugblessure van vijf maanden. Rashford heeft er een handje van om zichzelf tot het uiterste te drijven, en zelfs daaroverheen. Op zo’n moment wordt de aanvaller de dupe van zijn eigen prestatiedrang/wil om alles te geven, kijkend naar de situatie van afgelopen zomer. Blessures pamperen in plaats van goed aanpakken kan de blijvende schade daarvan vergroten. Het zou een reden kunnen zijn voor Rashfords opstartproblemen deze jaargang.

Positie
Teneinde van Rashfords meest productieve seizoen tot dusver (seizoen 2019/20: 22 goals en 12 assists in 44 duels) zei de aanvaller het liefst op de linkervleugel te staan, in interview met The Independent. Het was de positie waar Rashford dat seizoen steevast geposteerd werd. Deze voetbaljaargang is dat anders. Solskjaer rouleerde al regelmatig met de invulling van voorhoedeposities in de zoektocht naar het perfecte systeem, waardoor Rashford regelmatig op de rechterflank of in de spits kwam te staan. De entree van Rangnick veranderde daar weinig aan. De Duitser verwierf faam in zijn geboorteland met zijn 4-2-2-2 systeem, waarin de vleugelspelers plaatsmaakten voor twee aanvallende middenvelders. Bij Rangnicks komst naar Engeland werd het systeem direct geïntroduceerd.

In de eerste twee Premier League-duels onder Rangnick begon Rashford als spits naast Ronaldo. Tegen zowel Crystal Palace (1-0) en Norwich City (0-1) sleepte United de drie punten binnen, maar wist Rashford geen vuist te maken. Het duel daarop, tegen hekkensluiter Newcastle United (1-1) stond hij naast Fernandes als aanvallende middenvelder. Na wederom een teleurstellend optreden verdween Rashford uit de basis, om alleen nog tegen Aston Villa in de FA Cup in de basis te mogen beginnen. Dat markeerde tevens het eerste duel waarin Rangnick met het ‘Solskjaer-systeem’ 4-2-3-1 aantrad. Rashford begon op zijn favoriete positie, maar verliet na 86 minuten met gebogen hoofd het veld na wederom een kleurloze performance.

Om Rashfords worstelingen toe te schrijven aan de positiewisselingen van de trainer lijkt dus te kortzichtig. Drie van de vijf goals die hij tot dusver maakte dit seizoen, maakte hij als spits of rechteraanvaller. En vergeet niet dat Rashford juist als meest centrale man furore maakte in zijn debuutseizoen. Als centrumspits kon hij aan het einde van het seizoen 2015/16 een conversion rate (percentage goals ten opzichte van schoten) van 56 procent overleggen: niemand in de Premier League kon dat overtreffen.

Het lijkt eerder een tactisch gevolg, of simpelweg botte pech. En zo raar is dat niet, kijkend naar de staat waarin Manchester United zich bevindt. Ook Rangnick heeft de sleutel naar succes nog niet gevonden, waarom zou Rashford die dan wel moeten hebben? Het feit dat enkele United-supporters begonnen te juichen toen hij na het meest recente FA Cup-duel het veld verliet, zal meer algemene frustratie zijn dan persoonlijk wrok. Rashford zit in het hart van de aanhang, bewees ook de groep fans die het juichende deel snel de mond snoerde.

Rashford heeft zijn basisplek bij United nog niet heroverd, al bieden de late 1-3 tegen Brentford en de winnende treffer tegen West Ham United (1-0) een hoop perspectief. De aanvaller kreeg in september 2019 ook al een vormcrisis verweten, en beantwoordde dat met zijn beste seizoen tot op heden. Als het verleden zich herhaalt, krijgen de fans van the Red Devils waar ze al zo lang naar smachten. Prins Marcus Rashford die prinses Manchester United bevrijdt.