De ondergewaardeerde spits

Hij was een spits die bijna elke topclub in zijn goede jaren wel in de ploeg wilde hebben. Overal pakte hij veel doelpunten mee. In het buitenland kreeg hij de lof die hij verdiende, maar hier in Nederland werd er toch vaak lacherig over hem gedaan.

Roy Makaay debuteerde in 1993 voor Vitesse onder Herbert Neumann. Vitesse was in die tijd een club in opkomst. Voorzitter Karel Aalbers had er veel geld voor over om van Vitesse een topclub te maken. Ook had Vitesse in die tijd veel grote talenten zoals Willem Korsten, Glenn Helder, Phillip Cocu, Nikos Machlas, Sander Westerveld en Makaay zelf. Makaay liet in zijn tweede seizoen direct zien een neusje voor de goal te hebben. Na drie seizoenen Vitesse kon hij naar Ajax en Tenerife, maar hij gaf aan dat hij nog niet klaar was voor de volgende stap. Hij bleef nog één seizoen bij Vitesse en in zijn laatste jaar voor Vitesse maakte hij negentien goals en debuteerde hij in het Nederlands elftal onder Guus Hiddink.

In de zomer van 1997 werd bekend dat Makaay naar Real Betis kon. De clubs waren al akkoord, maar Makaay kon geen overeenstemming bereiken. Niet veel later werd Tenerife weer concreet. Ze betaalden zes miljoen voor Makaay en namen ook Ferdi Vierklau van Vitesse over. Makaay tekende voor zes seizoenen en het was de grootste transfer uit de geschiedenis van Tenerife. Tenerife hoorde in die tijd bij de beste zes clubs van Spanje en had veel ambitie om bij de echte top aan te sluiten.

Ze behaalden het jaar voor dat Makaay en Vierklau kwamen de halve finale van de UEFA Cup. Toch bleken de ambities wat onrealistisch te zijn, want in het eerste seizoen eindige Tenerife met een zestiende plaats net boven de degradatiestreep en het jaar daarop degradeerde Tenerife uit de Primera División. Uiteindelijk maakte Makaay in twee seizoenen 21 goals in 72 duels. Vooral zijn tweede en laatste jaar bij Tenerife waren goede jaren. Deportivo la Coruña was onder de indruk en nam hem voor een kleine negen miljoen over.

Deportivo, een nuchtere provincieclub in Galicië. Een club die echt bij Makaay paste. Hij kwam in een ervaren selectie terecht met echte winnaars zoals Noureddine Naybet en Mauro Silva, speelde met clubiconen Manuel Pablo en Juan Carlos Valerón. Ook had het spitsenduo Makaay en Diego Tristán met Djalminha en later Sergio twee echte topspelmakers achter zich die elk jaar weer goed waren voor veel assists. In zijn eerste jaar onder succestrainer Javier Irrueta werd meteen de Primera División gewonnen en Makaay had een belangrijk aandeel met 22 doelpunten. Dit was de eerste keer in de geschiedenis dat Deportivo de Primera División won.

Het Maria Pita-plein was bedolven onder blije mensen die hun eerste titel vierden met de club. In zijn tweede en derde jaar werden ook nog de Supercopa en de Copa del Rey gewonnen. Zijn vierde en laatste seizoen voor Deportivo was individueel zijn beste seizoen. Hij won met Deportivo voor de tweede keer de Supercopa en met 29 competitiedoelpunten werd hij Europees topscorer. Na zes seizoenen Primera División en 100 goals was hij klaar voor een nieuwe uitdaging. Hij ging naar de ploeg die hij het jaar ervoor eigenhandig uit de Champions League had geschoten, namelijk Bayern München.

Bij Bayern wilde hij de Champions League winnen. Met de druk van duurste aankoop in de geschiedenis kon hij goed leven, want in alle vier seizoenen werd hij clubtopscorer. Met Bayern won hij de DFB-Pokal, de Supercup en de Bundesliga. Zijn grootste doel, de Champions League werd ook niet met Bayern gewonnen. Hiervoor ontbraken toen de echte topspelers. In zijn tijd bij Bayern stopte Makaay ook als international van Oranje. Het Nederlands elftal en Makaay werd nooit een goed huwelijk. Hij had simpelweg de pech, dat toen hij debuteerde in het Nederlands elftal het grote talent Patrick Kluivert de voorkeur kreeg en toen die uitgespeeld was ,kwam Ruud van Nistelrooy in de basis. Zelfs toen Makaay Europees topscorer werd kreeg hij geen basisplaats bij Oranje en wanneer hij moest invallen werd hij ook vaak nog op de vleugels geposteerd. Hierdoor kwam Makaay in negen jaar Oranje niet verder dan 43 interlands.
In de zomer van 2007 haalde Bayern Luca Toni en Miroslav Klose. Makaay zag de bui al hangen en zijn vrouw en kinderen wilden naar Nederland terug. Ondanks interesse uit de Primera División en van Olympique Lyon ging Makaay naar Feyenoord.

De hoogtepunten in zijn Feyenoord tijd waren de bekerwinst in 2008 en de UEFA Cup-uitwedstrijd tegen Deportivo; hij werd hier nog steeds als een held ontvangen. Na drie jaar Feyenoord kon Makaay nog naar Vitesse, maar hij vond het mooi geweest. In zijn afscheidsduel maakte hij nog even drie goals. Een afscheid waar iedereen van droomt.

Roy Makaay, god in Galicië. In München vinden ze hem nog steeds de beste afmaker die ze ooit gehad hebben. Voor mij is hij de laatste Nederlander die Europees topscorer werd en die prijs zal hij in mijn ogen nog wel een tijdje houden.