‘De nieuwe Nedved’ leeft op: ‘Het gaat niet om geld, dat heb ik al verdiend’

GDANSK - Milos Krasic wil zijn loopbaan afsluiten bij Lechia Gdansk. De rechtsbuiten, die in Polen vooral als aanvallende middenvelder in actie komt, verlengde in maart zijn contract tot de zomer van 2019 en is van plan om die verbintenis uit te dienen. Wie zeven jaar geleden had voorspeld dat Krasic nu bij een subtopper in de Ekstraklasa zou spelen, zou waarschijnlijk voor gek zijn verklaard.

DOOR GIJS FRERIKS

Krasic speelde zesenhalf jaar bij CSKA Moskou en won in die periode onder meer twee landstitels, vier nationale bekers en de UEFA Cup. Na 203 officiële wedstrijden voor de Russen te hebben gespeeld, maakte hij voor vijftien miljoen euro de overstap naar Juventus en werd hij na zijn entree in Turijn direct Il Nuovo Nedved genoemd. Ruim een jaar na de transfer kwam Luciano Moggi tot een pijnlijke doch treffende conclusie: “Ik begrijp niet waarom ze die twee spelers met elkaar vergelijken. Het enige wat ze gemeen hebben, is hun haar. Krasic maakt veel fouten en hij leert er niet van. Ik denk dat niemand een traan zal laten als hij Juventus en de Serie A verlaat”, zei Moggi tegen Radio Mana Mana.

Ofschoon Krasic toch nog tien keer scoorde in vijftig duels en heus niet altijd onderpresteerde, kwam ook Juventus tot de conclusie dat Krasic gewoonweg niet goed genoeg was. De 44-voudig international werd verkocht aan Fenerbahçe, maar daar kwam de buitenspeler helemáál niet uit de verf. Krasic vertrok op huurbasis naar Bastia, liet ook daar weinig zien en is nu alweer bijna twee jaar te bewonderen op de Poolse velden. Het gaat Krasic er goed af, want hij is bij Lechia uitgegroeid tot misschien wel de beste speler van de club en is er dolgelukkig. “Het plan is om mijn carrière hier te beëindigen”, zegt hij in een interview met Sport.

“Ik heb er over nagedacht om terug te gaan naar Servië, maar ik denk dat ik hier blijf. Ik denk dat dit mijn laatste contract is. Ik voel mij goed hier, ben blessurevrij en gezond. Voor mijn transfer naar Lechia heb ik in vier jaar tijd misschien zestig wedstrijden gespeeld. Dat is erg weinig, dus nu heb ik het beter voor elkaar”, aldus Krasic, die in de winter nog wel enige belangstelling genoot. “APOEL Nicosia had belangstelling en ik heb gesproken met CSKA Moskou, dat overwoog om mij terug te halen. Maar ik wist niet zeker of ik daar veel zou spelen, dus dacht ik niet dat het een goed idee was. Ik heb het hier nu goed en wat er in de toekomst gebeurt, dat zien we wel. Het is aan God”, aldus Krasic.

De inmiddels 32-jarige Krasic kwam min of meer bij toeval bij Lechia Gdansk terecht, want een goede vriend van hem (Zoran Rasic) liep de voorzitter van de club tegen het lijf en wees hem op de beschikbaarheid van Krasic. “Na een moeilijke periode in Istanbul wilde ik mijn passie weer beoefenen. Ik wist dat Lechia geen Fenerbahçe was, maar het is altijd nog beter om te spelen in Polen dan op de bank te zitten in Turkije. Het ging niet om geld, dat had ik al verdiend. Het ging om speeltijd, dat was het sleutelwoord.” Voordat Krasic zijn jawoord gaf aan De Leeuwen van Gdansk, vroeg hij Danijel Ljuboja, Nikola Mijaijlovic en Miroslav Radovic om daad. “Iedereen adviseerde mij om het te proberen.”

“Mijn zaakwaarnemer zei dat het voetbal in Polen sinds het EK in 2012 aan het groeien is. Ik dacht bij de Ekstraklasa aanvankelijk alleen aan Legia Warschau, Lech Poznán en Wisla Kraków. Lechia Gdansk was in mijn ogen een middelmatige ploeg zonder succes en zonder veel geld. Sommigen vroegen zich ook af naar wat voor club ik in hemelsnaam was vertrokken; onder anderen Milan Jovanovic en Dusko Tosic maakten zich zorgen over mij. Uiteindelijk kwamen ze erachter dat dit de juiste ploeg voor mij is.” Met Lechia strijdt Krasic momenteel mee om de titel, want de achterstand op koploper Jagiellonia Bialystok bedraagt slechts drie punten. De reguliere competitie van de Ekstraklasa telt nog twee speelronden en daarin neemt Lechia het op tegen Termalica en Wisla Kraków.

“Het zou geweldig zijn als we kampioen worden. We hebben voetballers in onze selectie die het gewend zijn om mee te doen om de prijzen. Ik ben in Rusland en Italië kampioen geworden, Sebastian Mila is kampioen geworden in Oostenrijk en Polen en ook Slawomir Peszko, Grzegorz Wojtkowiak en Dusan Kuciak hebben prijzen op hun naam staan. We hebben allemaal het karakter van een kampioen en dat geldt ook voor trainer Piotr Nowak. En als we eigenlijk allemaal al kampioenen zijn, dan hoeven we alleen nog maar die eerste plaats te veroveren”, glimlacht Krasic, wiens loopbaan overigens ook een heel andere wending had kunnen nemen. Hij stond in 2007 immers in de belangstelling van Ajax en AZ.

De Alkmaarders zouden in de persoon van toenmalig directeur Marcel Brands al contact hebben gehad met de voetballer die zo’n vier miljoen euro moest kosten. Krasic bleef echter nog drie jaar bij CSKA en vertrok daarna naar Juventus. Hoe kan het dat hij daar niet is geslaagd? “Dat vraag ik mezelf ook nog weleens af. Als het al aan iemand lag, dan lag het aan mijzelf. Had ik harder moeten trainen? Had ik meer moeten trainen? Beter moeten trainen? In hoeverre hebben de blessures meegespeeld? Ik weet het niet. Ik zal in ieder geval nooit zeggen dat de trainers hebben gefaald. Ik kan wel zeggen dat sommigen verschrikkelijk waren, maar dat vond ik niet en dat zou ik ook nooit durven zeggen.”

“Als een aantal zaken anders was gelopen, dan had ik een topcarrière kunnen hebben”, gaat Krasic verder. “Ik heb het over 2010. Ik was in topvorm. Ik speelde met Alessandro Del Piero, Andrea Pirlo en Gianluigi Buffon. Het voelt als iets van kortgeleden, maar het is ook alweer een tijd terug. Na de komst van Antonio Conte, trouwens een geweldige coach, veranderde alles voor mij. Hij veranderde het systeem en liet mij meermaals weten wat er van mij verwacht werd. Ik deed wat ik kon, dacht dat ik het goed deed, maar hij zag het kennelijk anders. Het was duidelijk dat mijn tijd er in Turijn op zat, want Conte gaf de voorkeur aan Stephan Lichtsteiner. Ik weet nog altijd niet waarom Conte het niet meer in mij zag zitten.”

“Toen ik Juventus kon verlaten, kreeg ik verschillende coole aanbiedingen binnen: Tottenham Hotspur, Lazio, Sampdoria. Maar Fenerbahçe bood een vierjarig contract en een vet salaris. Het leek de beste keuze, maar er was geen vertrouwen. Ik speelde twee goede wedstrijden en liep daarna een spierblessure op. In de tussentijd kochten ze een paar nieuwe spelers en toen ik terugkeerde van mijn blessure, kwam ik op de bank terecht. Ik trainde normaal, voelde mij goed, maar niemand had vertrouwen in mij. Als ik vroeg waarom ik niet speelde, zeiden ze steeds dat ik er niet klaar voor was. Ik denk dat ze me te snel hebben laten gaan”, vervolgt Krasic, die 53 wedstrijden speelde voor De Gele Kanaries.

“Als ze me de kans hadden gegeven, als ik een paar wedstrijden achter elkaar had kunnen spelen, dan had ik het juiste ritme te pakken kunnen krijgen. En als ik meer vertrouwen had gekregen, dan had ik vandaag de dag nog steeds in Istanbul kunnen spelen.” Desalniettemin koestert Krasic geen wrok en focust hij zich met goede moed op de kampioenspoule met Lechia Gdansk. Daarin staat er voor Lechia nog veel op het spel, want de uiteindelijke winnaar plaatst zich voor de tweede voorronde van de Champions League. Een kampioenschap zou het gelukkige huwelijk tussen Krasic en Lechia Gdansk een, voor Poolse voetbalbegrippen, bijna koninklijke allure geven. Krasic wordt door zijn ploeggenoten vanwege zijn ervaring al pan Pilkarz genoemd (Heer Voetballer) en we zijn benieuwd of die bijnaam bij een titel misschien wel veranderd wordt in een koosnaam met net even wat meer aanzien.