De Nederlandse tiener die dankzij een YouTube-video in LaLiga terechtkwam

Wat Eren Güler in de afgelopen maanden heeft meegemaakt, leest zich als een klein sprookje. De zeventienjarige buitenspeler verruilde de amateurs van DZC’68 uit Doetinchem afgelopen zomer voor het in LaLiga uitkomende Levante, terwijl hij voorheen nog nooit voor een profclub had gespeeld. Niet alleen de stap is uitermate bijzonder, want ook de manier waarop het Spaanse avontuur tot stand kwam is behoorlijk opmerkelijk te noemen. Uiteindelijk deed een YouTube-video de droom van Güler uitkomen.

Door Chris Meijer

Het moet ergens in juli geweest zijn dat er bij Güler een bericht binnenkwam. Een maand eerder had hij samen met vriend en trainingsmaatje Floris Liet een video met wedstrijd- en trainingsbeelden op YouTube geüpload. Iemand met goede contacten bij Levante had het onder ogen gekregen en raakte gecharmeerd, waarop hij contact opnam met de club uit Valencia én het tweetal uit Doetinchem. “We dachten eerst dat het nep was of een grapje”, lacht Güler, terwijl hij het hoofd schudt. “Dat veranderde toen we met die man belden en mensen van de club contact opnamen met onze ouders. Voor we het wisten werden we uitgenodigd om twee weken te komen meetrainen in de voorbereiding.”

Güler twijfelde naar eigen zeggen geen moment en boekte direct een vliegticket richting Valencia. Niet geheel onlogisch, want tot dan had hij de kansen in het profvoetbal niet bepaald voor het oprapen gehad. Güler had de amateurs van VIOD een jaar eerder verruild voor het hoger spelende DZC’68 en werd in januari uitgenodigd voor een stageperiode bij Go Ahead Eagles, die uiteindelijk door de coronacrisis in het water viel. “Het was een grote teleurstelling geweest als het niet zo was gelopen. Tja, dan moet je weer doorgaan. Zo zit ik ook in elkaar”, zo haalt hij de schouders op. “Ik heb altijd honderd procent het geloof gehouden dat het profvoetbal nog zou komen. Natuurlijk wordt het lastiger naarmate je ouder wordt, dat hebben veel mensen ook tegen me gezegd. Dat ging het ene oor in en het andere oor uit. Ik had het geloof dat het harde werk een keer beloond zou worden. De kans is nu gekomen, ik heb veel mensen de mond gesnoerd.”

Die kans kwam dus uiteindelijk bij Levante, waar hij samen met Liet in augustus naartoe vloog en na een negatieve coronatest op het trainingsveld verscheen. De twee van DZC’68 afkomstige Doetinchemmers stonden tijdens hun stage ineens tussen spelers met een verleden bij onder meer AC Milan en Tottenham Hotspur. “Hele normale gasten, echt geen macho’s ofzo”, zegt Güler nuchter. Toch bekent hij dat hij in de eerste periode op het Ciudad Deportiva de Buñol, het ten westen van Valencia gelegen trainingscomplex van Levante, wel even de ogen uitkeek. “Het is echt wat anders dan de amateurs, er zit een mooie sportschool, de shirtjes worden opgehangen, drinken wordt voor je geregeld en de velden worden voor je gesproeid. In Nederland heb je materialendienst, maar hier wordt alles meegenomen. Ik ben er nu wel aan gewend. De eerste weken kijk je wel je ogen uit, maar daarna probeer je jezelf ook groot te houden. Anders denken ze: die Nederlander is niks gewend.”

“Naarmate de stage vorderde, kreeg ik het gevoel dat ik er wel lekker in zat en dat het weleens kon gaan lukken. Maar je bent nooit te blij, uiteraard. Je weet maar nooit. Je moet écht goed zijn, ze moeten wat aan je hebben. Daar lag een beetje de twijfel”, gaat hij verder. Na een stageperiode van twee weken keerde Güler terug naar Nederland, om in de tussentijd mee te trainen met de Kbeyoung Academie van oud-prof Kenzo Biyong. “Mijn plan B was om daar te blijven trainen en spelen. Daar ligt het niveau ook ontzettend hoog, het biedt een podium voor spelers die nog niet gezien worden. Maar na twee weken kreeg ik een belletje dat ik mocht aansluiten bij de Onder-18 van Levante, dat was een droom die uitkwam.”

Zo stapte Güler anderhalve maand geleden voor de tweede keer op het vliegtuig naar Valencia. Deze keer om zich definitief in de Spaanse sinaasappelstad te vestigen. Nog voor de vraag hoe groot de definitieve stap van DZC’68 naar Levante was, klinkt een gedecideerd antwoord. “Het is echt een sprong geweest”, is Güler duidelijk. Hij heeft overigens alleen de overstap naar Levante gemaakt, daar zijn maatje Liet niet naar Spanje verkaste. “Natuurlijk was het wennen. Bij DZC trainde ik twee keer per week, naast de wedstrijd in het weekend. Ik moet zeggen dat ik wel altijd extra trainde voor mezelf. Meestal ging ik na school meteen het veld op of de gym in. Soms had ik ook geen zin, omdat ik moe van school kwam. Maar ik ging tóch. Nu staat mijn leven in het teken van het voetbal, we trainen twee keer per dag. De eerste weken had ik wel last van spierpijn. Mijn kuiten, niet normaal. Maar dat gaat inmiddels prima.”

“Het niveau is uiteraard hoger, bij DZC kon ik af en toe nog weleens op vijftig procent trainen. Dat kan hier niet, dan krijg je het meteen te horen. Er wordt meer van je gevraagd. De trainingen zijn echt fel, je wordt nog net niet vermoord. Als je te laat bent, ga je die klappen wel vangen. Het is spelen en weer weg. Natuurlijk moet je je acties maken, maar je gaat het wel voelen als je lang aan de bal bent. Ze willen alles voetballend oplossen, dus opbouwen en veel passen. De lange bal willen ze hier niet hebben, dat is een beetje te vergelijken met Nederland. Het is geen vechtvoetbal, dat niet”, analyseert Güler. In plaats van wedstrijden tegen onder meer Spakenburg, GVVV, Woezik en SDV Barneveld maakt hij zich nu op voor duels met bijvoorbeeld Barcelona, Real Madrid en Valencia.

“Ik leef gewoon mijn droom”, concludeert hij met een brede glimlach. Güler woont met zijn medespelers die ook van ver komen in het spelershotel van Levante. Naast het voetbal rondt hij komend jaar online zijn opleiding Sport en Recreatie af. “Het Spaans is nog lastig. Een teamgenoot spreekt goed Engels, hij vertaalt voorlopig alles. De meeste voetbaltermen begrijp ik wel: druk zetten, kaatsen, dat soort dingen. De communicatie in het veld is wel te doen, maar een gesprek voeren in Spaans gaat niet echt. De trainers spreken wel gewoon Engels, dus dat scheelt al.” In de winterstop krijgt Güler te horen of hij volgend seizoen zal doorstromen richting Atlético Levante, het tweede elftal dat uitkomt op het derde niveau van het Spaanse voetbal in de Segunda Division B. “Dit had ik een jaar geleden niet kunnen denken, toen stond ik nog ergens in Doetinchem op een veld. Ik ben echt trots op mezelf, dat ik het toch heb geflikt.”