‘De kogels vlogen me om de oren en ik las een boekje over QPR’

De oorlog in Vietnam duurde twintig jaar en kostte velen het leven. De Verenigde Staten zetten ruim een half miljoen mensen in en een van de militairen die naar Zuidoost-Azië werd gestuurd, was Nils Guy. Wat Guy onderscheidde van zijn collega’s, was zijn liefde voor voetbal en vooral zijn sympathie voor Queens Park Rangers. De club bleef hem ook tijdens de Vietnamoorlog bezighouden.

Brieven
Guy groeide op in Hersham, een dorpje onder de rook van Londen. Hij was een gepassioneerd supporter van Queens Park Rangers en bezocht de wedstrijden van the Hoops, maar daar kwam op zijn 22e een einde aan. Guy emigreerde naar de Verenigde Staten en werd binnen een jaar opgeroepen voor het Amerikaanse leger. “Ik wist dat ik opgeroepen zou worden, maar niet dat ik naar Vietnam zou gaan. Maar iemand moest er naartoe”, lachte Guy in 2014 in een interview met een supporterswebsite van QPR.

Guy sloot zich aan bij de vierde infanteriedivisie, maar ook tijdens de strijd tegen onder meer de Vietcong liet Queens Park Rangers hem niet los. En dus besloot hij tot een oproep die in november 1969 werd gepubliceerd in het programmaboekje van QPR, vlak voor de wedstrijd tegen Leicester City: “Dear Sir, ik ben een Engelsman die in februari 1968 naar de Verenigde Staten is verhuisd. Ik werd opgeroepen voor het Amerikaanse leger en nu vecht ik mee in Vietnam. Iedere week ontvang ik krantenknipsels van het geweldige QPR van mijn goede vriend Bob Thorpe”, zo las het schrijven van Guy.

Programmaboekjes en buttons
“Als ik ooit thuiskom in Engeland, zal ik nog de eerste zaterdag mijn enige ploeg bezoeken: QPR (…) Is er misschien iemand die dit leest en mij ook knipsels en foto’s van de geweldige ploeg wil sturen? Met vriendelijke groet, de enige QPR-supporter in Vietnam: PFC Nils Guy 171447871, CoD 1/35th Inf 4th Div.” In maart, voor het duel met Bolton Wanderers, werd er opnieuw een brief van Guy in het programmaboekje geplaatst. Op de enveloppen van deze brieven, stonden de teksten “Geef Vrede een Kans” en “QPR voor de Cup.” De oproep van Guy werd en succes, want na Bob Thorpe besloot ook John Wild de soldaat te helpen.

Wild was elf jaar en was net verhuisd van de Londense wijk Shepherd’s Bush naar Slough, een stad op eveneens een uur rijden van Loftus Road. “Ik had niet veel vrienden in mijn nieuwe vuurt. Ik bleef wel met mijn vader naar QPR gaan, samen met wat vrienden die in Londen waren blijven wonen”, zei Wild vrijdag bij BBC Radio 5 Live. “Ik las de brief van Nils en dacht: ik stuur die jongen wat programmaboekjes en knipsels op. Ik stuurde ook een paar buttons en meer van dat soort spul. Ik zag op tv constant dingen voorbijkomen over Vietnam, dus ik vond het wel interessant.”

Voor Guy vormde de informatie over de huidige deelnemer aan de Championship een welkome afleiding van het leed waar hij in de loopgraven dagelijks mee geconfronteerd werd: “Het was vreselijk om naar een plek te gaan waar wordt gebombardeerd, waar je het geweervuur hoort en de kogels je om de oren vliegen. Ik vroeg gewoon om wat memorabilia om geestelijk bij te blijven. Ik zat eens midden in een gevecht toen ik post kreeg. Ik opende het en het was een programmaboekje. Een onvergetelijke ervaring. De kogels vlogen me om de oren en ik was een boekje van QPR aan het lezen. Het was fantastisch.”

Eerste échte ontmoeting
Guy verliet Vietnam in september 1970 en vijf jaar later zat de oorlog erop. “Ik heb het geluk gehad dat ik zonder ook maar één schrammetje ben teruggekomen. Veel andere jongens hebben het niet gered…” Guy bleef in de Verenigde Staten leven. Hij trouwde, kreeg vier kinderen en ondanks dat hij Engeland nog een paar keer bezocht, kwam het nooit meer van een bezoek aan Loftus Road. Ook had hij geen briefcontact meer met John Wild. Laatstgenoemde besloot op een avond om contact te zoeken met de man die hij aan informatie over QPR hielp. “Ik keek naar de lijst met veteranen die in Vietnam gediend hadden, maar ik kon hem niet vinden. Maar hij had een makkelijk te onthouden naam.”

“Ik keek daarom rond op Facebook en daar zag ik hem. Mijn vrouw vroeg wat er aan de hand was, omdat ik zo emotioneel werd. Ik zei: ‘ik ben al tijden naar deze man op zoek’. Het was geweldig om te weten dat hij het had overleefd.” Wild en Guy spraken elkaar meerdere keren online en afgelopen vrijdag ontmoetten ze elkaar in de studio van het programma 5 Live’s Chiles on Friday voor het eerst in levenden lijve. Nils Guy is inmiddels in de zestig en woont in Californië. Als hij besluit om weer eens naar QPR te gaan, dan staat het huis van John Wild voor hem open. “I’ve got to buy you a beer one day”, aldus Wild.