‘De directeur van Feyenoord vond hem letterlijk en figuurlijk te licht’

VARSSEVELD - In navolging van onder anderen Hyun-Jun Suk, Chong-Gug Song, Young-Pyo Lee en Ji-Sung Park komt er vanaf komend seizoen mogelijk opnieuw een Zuid-Koreaan in het Nederlandse voetbal terecht. De 24-jarige middenvelder Min-Woo Song wordt in de Achterhoek klaargestoomd en hoopt uiteindelijk een contract te verdienen bij een club in de Eredivisie of Jupiler League.

Door Gijs Freriks

Jongbong Jeong
De nationale ploeg van Zuid-Korea plaatste zich nog nooit voor de knock-outfase van het WK, maar in 2002 bereikte men onder leiding van Guus Hiddink prompt de halve finale. Hiddink verwerd tot een ware volksheld, werd benoemd tot ereburger van het land en het stadion van Gwangju werd naar de bondscoach vernoemd. Over het WK in Japan en Zuid-Korea wordt in Nederland nauwelijks nog gesproken, maar het succes van 2002 leeft in Zuid-Korea nog altijd voort.

“De spelers van dat elftal kunnen nog steeds niet fatsoenlijk over straat”, weet Frits Kleinnibbelink. Deze 68-jarige sportschoolhouder woont in Varsseveld, het plattelandsdorp waar generatiegenoot Hiddink opgroeide en dat uitgroeide tot een waar bedevaartsoord. Veel Aziaten waren benieuwd naar de geboorteplaats van Hiddink en sommige Zuid-Koreanen droomden er in de jaren na het WK van om vanuit Varsseveld een poging te wagen om prof te worden in Nederland. Een van die spelers was aanvaller Jongbong Jeong.

“Een heel behendige en rappe spits”, weet Kleinnibbelink. “Ik werd in 2002 benaderd om voetballers te introduceren bij profclubs. Jongbong kwam bij mij wonen, trainde hier, maar kwam niet aan een club. Zo vond Rob Baan, toenmalig technisch directeur van Feyenoord, hem letterlijk en figuurlijk te licht en De Graafschap kon hem geen contract aanbieden omdat het ging om een speler van buiten de Europese Unie. Jongbong is uiteindelijk bij Heracles Almelo terechtgekomen, daar kreeg hij een amateurcontract. Helaas kreeg hij te maken met een slepende heupblessure. Jongbong is nu 35 en heeft al een nieuwe heup nodig.”

Toen Jongbong in zijn revalidatietraject zat, kwam hij in de wachtkamer van een fysiotherapeut in Zoetermeer een andere Zuid-Koreaanse voetballer tegen: Chong-Gug Song. Laatstgenoemde speelde als rechtshalf bij Feyenoord en was eveneens herstellende van een blessure. Song nam contact op met Kleinnibbelink en raakte onder de indruk van de trainingsmethoden van de Achterhoeker. Na zijn carrière begon Song een eigen voetbalschool in Seoul en liet hij Kleinnibbelink overkomen om hem te helpen bij de opzet van die academie en een fitnesscentrum.

Stages
In januari nam Song opnieuw contact op met zijn kennis uit Nederland. Ditmaal om te vragen of Kleinnibbelink aan de slag wilde gaan met Min-Woo Song, een middenvelder die vorig seizoen voetbalde voor tweedeklasser Suwon City en eerder uitkwam voor Honam University en Jeonju FC. Min-Woo streek in februari neer in Gelderland, samen met oud-prof Jongbong, die als begeleider en tolk fungeerde. Kleinnibbelink liet Min-Woo meetrainen bij SC Varsseveld en onderwierp hem aan een strak trainingsschema. “Ik wilde pas bij clubs aankloppen als hij een betere conditie zou hebben, wilde dat daar niets op aan te merken zou zijn. We hebben in de eerste vijf dagen steeds vier korte trainingen per dag gehad en hebben het aantal trainingen daarna langzaam teruggebracht. Na tweeënhalve week was hij er klaar voor om gepresenteerd te worden bij clubs.”

Kleinnibbelink klopte aan bij De Graafschap, NEC, PEC Zwolle, Heracles Almelo, Vitesse en FC Twente en bij de ploegen uit Doetinchem en Nijmegen mocht de clubloze meetrainen. “NEC heeft interesse en gaat kijken of hij in juni in de selectie past. Ze hebben net twee spelers uit Afghanistan, die niet goed genoeg waren, laten gaan en hebben daardoor weer plaats. Bij De Graafschap zei beloftentrainer Jan Vreman tegen mij: ‘als hij in de buurt zou wonen, zou ik hem meteen in de selectie opnemen’. Vreman vond hem een speler die kwalitatief gezien tussen het eerste elftal en de beloften in zit. Het probleem is alleen dat Min-Woo van buiten Europa komt en dus moeilijk haalbaar is. Daar proberen we een oplossing voor te vinden. Hij zou als amateur kunnen spelen. Dan krijgt hij enkel woonruimte, een vervoermiddel en wat zakgeld. Als niet-EU-speler zou hij tot vier ton moeten verdienen, maar dat is voor De Graafschap natuurlijk nooit te betalen.”

“Alleen voetballers van internationale klasse verdienen in Nederland vier ton en zeker bij een club als De Graafschap is dat een bedrag dat nooit te verdienen valt. Van Vitesse had Edward Sturing (assistent-trainer, GF.) interesse, maar hij belde teleurgesteld op om te zeggen dat ze daar enkel naar spelers van hun eigen scouting kijken. Als een speler niet in het eigen scoutingsapparaat van de club voorkomt, dan komt-ie sowieso niet. FC Twente, Heracles en Zwolle hebben ook keurig netjes afgebeld. Vreman belde op het laatste moment trouwens nog om te zeggen dat hij gecharmeerd was van Min-Woo en hem in een oefenwedstrijd (tegen Jong PEC Zwolle op 6 maart, GF.) wel aan het werk wilde zien, maar Min-Woo was twee dagen daarvoor alweer vertrokken naar Zuid-Korea. Dat was pech hebben.”

Min-Woo keerde terug omdat hij door Chong-Gug Song was uitgenodigd om zich aan te sluiten bij de ‘legend trainersgroep’, zoals Kleinnibbelink het omschrijft. “Dat is een gezelschap van vier voetballers dat in actie kwam op het WK van 2002: Song, Young-Pyo Lee, Chun-Soo Lee en Young-Min Hyun. Zij trainen vier maanden lang meer dan twintig spelers, zowel op tactisch, technisch als conditioneel gebied. Na een poos brengen ze die groep terug tot een vaste selectie en daarmee spelen ze dan internationale oefenwedstrijden. Het zijn allemaal transfervrije en talentvolle voetballers. Een soort VVCS-team? Ja, daarmee kun je het vergelijken. Min-Woo blijft daar in principe tot 1 juli, maar als hij eerder een uitnodiging krijgt van bijvoorbeeld De Graafschap of NEC, dan stopt hij daar gewoon.”

Wat is Min-Woo Song eigenlijk voor een voetballer?
“Hij is een middenvelder. Iedereen, Jan Vreman bijvoorbeeld ook, vindt dat hij een aanvallende middenvelder moet zijn omdat Min-Woo een goede demarrage heeft en omdat zijn startsnelheid hoog is. Maar hij zegt zelf: ‘ik ben een verdedigende middenvelder’. Hij heeft op verschillende plekken gespeeld, maar de rol van controleur is zijn beste positie. Hij is rechtsbenig, maar kan als het nodig is ook uit de voeten met zijn linkerbeen.”

Hoe verloopt de communicatie met Min-Woo?
“Ik spreek zelf een paar woorden Koreaans. Ik kan tellen en kan hem de nodige aanwijzingen meegeven. Ik kan aangeven dat we met de sessie gaan beginnen, dat we het rustiger aan gaan doen, dat we met de training stoppen, dat soort dingen. Maar Jongbong Jeong was er als tolk ook bij en hij spreekt prima Engels. In Zuid-Korea kunnen ze over het algemeen wel Engels, maar de generatie van Min-Woo niet echt. De jongsten kunnen uitstekend Engels, maar de generatie rond het 25e levensjaar beheerst die taal niet goed. Heel raar eigenlijk.”

Chong-Gug Song was onder de indruk van jouw methoden. Kun je die toelichten?
“Toen Jongbong in 2002 een maand bij mij inwoonde, zei hij dat hij nog nooit zo hard, maar ook nog nooit zo fijn had getraind. Er wordt in Azië ook wel hard getraind, maar de oefeningen zijn totaal anders. Ik giet er mijn eigen sausje overheen. Hij moest bijvoorbeeld springen met steps. Ik stelde voor om de Cristiano Ronaldo-sprong te doen. Je weet hoe Ronaldo juicht: hij rent, maakt een halve draai en komt dan weer neer. Daar hebben we op geoefend. Ook heb ik hem eerst op een kist laten springen en wanneer zijn benen dan zwaar waren, moest hij nog een Ronaldo-sprong doen. Hij werd enorm fit.”

“Veel oefeningen die ik met hem deed, waren wedstrijdgerelateerd. Zo moest hij op een crosstrainer de hendels naar achteren trekken en bij een andere oefening moest hij de hendels weer naar de buitenkant duwen. Toen ik vroeg of hij wist wat de ‘use’ van die oefeningen was, zei hij: ‘I don’t know’. Maar je bent voetballer en bij dit soort oefeningen leer je hoe je spelers van je af kan houden in de duels. We hebben ook gesquasht, daarbij train je je voetenwerk en kom je beter te weten hoe je je bijvoorbeeld moet positioneren als je rechtsbenig bent en de bal gekruist links van jouw lichaam komt. De bewegingen van een voetballer zijn heel belangrijk en daarop kan echt getraind worden.”

Kleinnibbelink runt zijn sportschool sinds 1983 en was ook nog assistent-trainer bij De Graafschap, coach bij SV Grol, Sportclub Silvolde en het huidige FC Winterswijk en momenteel is hij dus oefenmeester bij de Onder-19 van SC Varsseveld. Hiernaast was Kleinnibbelink trainer in de bmx- en motorcross en voerde hij zelf diverse sporten uit. “Ik heb bijvoorbeeld gefietst en in de zaal gevoetbald. Ik zeg altijd: ‘ik kan niets goed, maar alles wel een klein beetje’. Daar heb ik in de sportschool profijt van”, glimlacht hij. Nu Kleinnibbelink de meeste werkzaamheden op zijn school kan overlaten aan zijn zoons en personeel, richt hij zich onder meer op het begeleiden van Zuid-Koreaanse voetballers als Min-Woo Song.

“Chong-Gug Song heeft gezegd dat er meer voetballers aan zitten te komen. Hij kent veel spelers die talentvol zijn, hij stuurt geen prut deze kant op. Het zijn goede voetballers. Het is dan de bedoeling dat die jongens één keer in het jaar, of wie weet één keer in de drie jaar, bij mij een tijdje komen trainen. ‘Stuur ze maar hier naartoe’, denk ik dan. Ik wil ze met alle plezier fit trainen om vervolgens met die voetballers de boer op te gaan. En in de zomer ga ik naar Canada omdat Jongbong daar naartoe gaat emigreren. Hij wil daar een voetbalschool en sportcentrum oprichten en ik ga hem daar een tijdje bij helpen. We hebben nog steeds een enorm goede band. Jongbong Jeong is een soort zoon voor mij”, aldus Kleinnibbelink.

Wat weet Hiddink eigenlijk van jouw project met Zuid-Koreaanse spelers?
“Ik weet niet of hij ervan op de hoogte is. We waren slechts dorpsgenoten. Hij was mijn buurjongen en kwam weleens op de koffie. Dat ging heus niet altijd over voetbal, maar ook over koetjes en kalfjes. Zijn moeder heeft ook nog heel lang hier in de sportschool gezwommen omdat ze met de familie-Hiddink om de hoek woonden. En ik volgde Guus op als assistent-trainer bij De Graafschap, maar dat is het eigenlijk wel.”