De clubtopscorer zonder profcontract: ‘Ik zie geen reden me zorgen te maken’

De Keuken Kampioen Divisie geldt al decennialang als kraamkamer voor binnen- en buitenlandse talenten en ook dit seizoen lopen er op het tweede niveau weer veel voetballers met potentie rond. Voetbalzone, de officiële mediapartner van de Keuken Kampioen Divisie, licht wekelijks een van deze talenten uit, met deze keer aandacht voor Roy Kuijpers, de clubtopscorer en revelatie van FC Den Bosch die voorlopig nog zonder profcontract speelt.

Door Chris Meijer

Roy Kuijpers tuurt vanaf de hoofdtribune naar de overkant. De felblauwe stoeltjes blinken in een flauw najaarszonnetje. Normaal zit daar op de lange zijde de fanatieke aanhang van FC Den Bosch. Kuijpers maakte er op jonge leeftijd kennis mee, toen hij als ballenjongen voor de zogenaamde M-Side zat. “Dan zat ik daar voor die supporters. Om nu zelf voor hen te spelen, geeft een heel apart gevoel. Ik heb er jaren naar uitgekeken om een doelpunt met de fans te vieren”, vertelt hij met een glimlach. “Het gevoel dat we nu met supporters spelen, geeft me écht het gevoel dat ik echt ergens om speel. Het geeft gewoon een kick, ik vind het mooi om in zo’n stadion te mogen voetballen. Het gevoel van scoren is ongekend, dat vind ik zó mooi. ”

Met recht kan Kuijpers bij FC Den Bosch een kind van de club worden genoemd. Hij kwam al op zijn zevende in de jeugdopleiding terecht en hoopte aanvankelijk op negentienjarige leeftijd de stap naar het eerste elftal te maken. “Ik heb een aantal keer mogen meetrainen, alleen toen waren ze niet dusdanig overtuigd. Uiteindelijk speelde ik een goede wedstrijd met de Onder-19, waar Vitesse toevallig op de tribune zat”, vertelt de 21-jarige aanvaller. Toen Kuijpers de mogelijkheid kreeg om de overstap naar Vitesse te maken, hoefde hij daar niet al te lang over na te denken. “Want ik had die stap nodig om volwassen te worden, voor mijn gevoel. Achteraf heb ik enorm veel geleerd, ook van medespelers. Zelfs van jongere gasten. Er heerst toch een andere cultuur dan hier, veel jongens komen uit de stad. Andere trainers, ik heb bijvoorbeeld met Theo Janssen, Nicky Hofs, Tim Cornelisse en Joseph Oosting gewerkt. Spelers van een hoger kaliber. Na elf jaar in dezelfde omgeving had ik die stap even nodig. Ik dacht dat die kans niet meer voorbij zou komen, dus die moest ik wel pakken.”

“Alleen was het niet in de juiste periode, met wat er allemaal gebeurd is in de wereld”, vervolgt Kuijpers met een zucht. In zijn eerste seizoen bij Vitesse trainde hij onder Leonid Slutsky nog een halfjaar met het eerste elftal mee. “Ik heb bij het eerste van Vitesse wel gasten zien voetballen van wie ik dacht: zo, er is nog een grote stap te maken. Dat zie je in kleine dingen, een rondo bijvoorbeeld. Het niveau ligt zó hoog, alles is één of hooguit twee keer raken. Er komen geen trainingen voor dat je drie of vier keer de bal kan aanraken. Het is jammer dat ik door corona een beetje uit dat ritme ben geraakt, maar ik heb er heel veel van geleerd door alleen al naar die spelers te kijken. Gasten die een of twee uur van tevoren al aan het trainen zijn. Van bijvoorbeeld Bazoer of Tannane zag ik wel dat ze echt hoge kwaliteit leveren op de training, daar moet je echt naartoe als je die stap wil maken.” Kuijpers maakte in een besloten oefenwedstrijd tegen sc Heerenveen zijn officieuze debuut voor Vitesse. “Daarna zou ik ook meegaan naar een oefenwedstrijd tegen een Belgische club, maar op de laatste training daarvoor raakte ik geblesseerd. Dat was wel een moment waarvan ik dacht: shit, daar had ik bij moeten zitten. Na de komst van Letsch heb ik er even bij gezeten in het begin, maar hij maakte andere keuzes.”

Nadat Kuijpers vorig seizoen buiten de boot viel bij het eerste elftal, brak er een lastige periode aan. Door de coronapandemie speelde Vitesse Onder-21 geen wedstrijden. Zelfs normaal trainen was door de coronaregels onmogelijk. “We trainden met z’n zessen op anderhalve meter en moesten na afloop meteen naar huis. Ik stond lang stil en speelde geen wedstrijden, dat gaat mentaal wel wat met je doen. Je zit thuis en kunt wel wat doen, maar niet zoals je wil. Wat je het liefst doet, kun je niet meer doen. Dat heeft voor mijn gevoel best wel lang geduurd.” Een terugkeer naar FC Den Bosch bood in de winterstop een uitweg. “Vitesse had aangegeven dat ze me wel wilden houden, maar dat het beter was om ergens te gaan spelen. Daar was ik het mee eens, ik wilde niet langer blijven stilzitten zoals ik al een halfjaar gedaan had. Toen kwam het gevoel al wel een beetje dat ze mijn aflopende contract niet zouden gaan verlengen. Ik wist het in mijn achterhoofd wel een beetje.”

“Ik had goede gesprekken gehad, Den Bosch wilde me graag zien en van daaruit heb ik de keuze gemaakt terug te komen. Ik kende hier heel veel mensen, ook jongens met wie ik elf of twaalf jaar in de jeugd had gespeeld. Dat is toch anders binnenkomen dan wanneer je niemand kent. Vanaf het moment dat ik hier naartoe kwam, heb ik gezegd: ik wil hier voetballen om een contract te krijgen.” Toch waren de eerste weken na zijn terugkeer in Den Bosch niet altijd even gemakkelijk. Kuijpers kwam binnen middenin het seizoen binnen in een groep die al grotendeels stond. Na maanden niet normaal te hebben getraind, moest hij razendsnel zijn plek vinden binnen een ander type voetbal (‘fysieker, af en toe een bal naar voren’) waarin als buitenspeler in verdedigend opzicht (‘ik moest achterin lopen én me weer aanvallend laten zien, dat was conditioneel even wennen’) meer van hem gevraagd werd. Daarnaast zag hij na nog geen twee weken trainer Erik van der Ven vervangen worden door Jack de Gier. “Dat was een klein voordeel, want hij kende nog niemand.”

Kuijpers kwam vorig seizoen tot dertien wedstrijden, waarvan vijf als basisspeler en waarin hij goed was voor twee doelpunten en assist. “Op sommige vlakken heb ik mezelf bewezen, maar op andere vlakken weer niet. Doelpunten maken, bijvoorbeeld. Ik heb mezelf laten zien, maar niet zodanig dat ik een contract kreeg. Dat begreep ik ook wel. Als ik dat gevoel niet had gehad, was het lastiger geweest”, constateert Kuijpers nuchter. Zo was zijn contract bij Vitesse afgelopen zomer afgelopen en kreeg hij bij FC Den Bosch (nog) geen verbintenis aangeboden. Kuijpers haalt zijn schouders op. “Nee, ik heb me geen zorgen gemaakt. Ik weet dat het er wel in zit. Ik heb de goede mensen om me heen, die me stimuleren. Het is wel een onzekere situatie. Maar als je daarover gaat nadenken, merk je ook dat je slechter gaat voetballen. Daarom probeer ik die gedachtes uit te schakelen.”

“Toen ik niks hoorde van Den Bosch, ben ik hier binnen gestapt: luister, wat is de bedoeling? Ze vonden me wel een goede voetballer, alleen konden ze me geen contract aanbieden. De club zat middenin de overname. Ik heb gevraagd of ik mocht blijven meetrainen en mijn wedstrijden kon meepikken op amateurbasis. Dat vonden ze prima en ik moest het maar laten zien. Ze hebben me het vertrouwen gegeven dat ik hier mocht blijven voetballen. Maar aan de andere kant kreeg ik geen contract. Dat is voor mij een punt geweest waarop ik dacht: oké, dan moet ik het laten zien om het tegendeel te bewijzen. Vanuit daar is er een knop omgegaan. Of nou ja, een andere mindset. Zodoende is het doorgegaan en ik zit er nu lekker in”, gaat Kuijpers verder. Na negen competitiewedstrijden heeft hij er inmiddels al vijf doelpunten in liggen. Daarvan tekende hij er in de thuiswedstrijd tegen Jong AZ (2-1) twee aan als een soort tweede spits, een positie waar hij tot dan nooit had gespeeld en werd geposteerd door de afwezigheid van Jizz Hornkamp.

“Daar zijn ook mijn doelpunten gevallen, mijn kracht ligt in het vinden van de ruimte achter de verdediging. Het is een voordeel dat ik een nieuwe positie leer kennen en mijn voorkeur begint wel een beetje naar een positie rond de spits te gaan. Aan de zijkanten kom ik ook prima uit de voeten, alleen merk je wel dat je meer doelpunten kunt maken als je in de as staat. Als je echt wil opvallen en doelpunten wil maken, kan dat het beste op die positie”, legt hij uit. Dat je nu eenmaal meer opvalt als je vaker scoort, merkt Kuijpers wel in de afgelopen weken. “Je hoort en leest wel meer dingen, maar ik probeer me daar een beetje afzijdig van te houden. Natuurlijk vind ik het top als ik bekenden tegenkom die erover beginnen, ik merk dat steeds meer mensen er naar kijken. Dat krijg je normaal niet mee, alleen nu wel doordat je op de voorgrond bent gekomen. Het geeft een beetje waardering voor wat je doet.”

Die waardering zou ook kunnen volgen in de vorm van een profcontract. Kuijpers erkent dat de gesprekken daarover lopen. “Daar kan ik niet heel veel over kwijt. We zullen zien wat er uitkomt. Ze hebben tegen me gezegd dat ik me moest laten gelden en dan zou ik krijgen wat ik verdiende. Nu ik dat heb gedaan, zijn ze ook zo eerlijk dat ze daar niet omheen kunnen. Ik zie geen reden om me zorgen te maken”, grijnst Kuijpers. Zijn verhaal vertoont opvallende gelijkenissen met dat van Sam Beukema, die twee jaar geleden alleen op amateurbasis bij Go Ahead Eagles kon blijven en afgelopen zomer een toptransfer maakte naar AZ. “Hij heeft het erg goed gedaan in de laatste jaren en een flinke stap gemaakt. Ik moet nog maar doorpakken. Zulke verhalen geven wel aan dat het mogelijk is. Daarom heb ik nooit het gevoel gehad dat het misschien niet zou lukken.”

Naam: Roy Kuijpers
Geboortedatum: 17 januari 2000
Club: FC Den Bosch
Positie: aanvaller
Sterke punten: doelgerichtheid, snelheid, inzicht