‘De boete voor landen is evenveel als wat ik op een avond in Londen uitgeef’

Danny Rose kan niet wachten tot het moment dat zijn loopbaan voorbij is, ook al verdient hij dik 65.000 euro per week. De linksback annex Engels international van Tottenham Hotspur walgt van racisme onder de fans. Rose erkent vrijdag in gesprek met diverse Engelse media dat ook hij geregeld het slachtoffer is geweest van racistische uitingen. Harde straffen blijven vrijwel echter altijd uit en dat baart de 28-jarige verdediger zorgen.

Enkele gekleurde voetballers waaronder Rose waren afgelopen maand het mikpunt van racisme in de EK-kwalificatiewedstrijd van Engeland in en tegen Montenegro (1-5 winst). Deze week was Juventus-aanvaller Moise Kean nog het slachtoffer. “Ik speelde ongeveer acht jaar geleden voor Engeland Onder-21 in Servië en daar gebeurde het. Dus ik had van tevoren al het idee dat het wellicht weer zou gebeuren en dat gebeurde. Ja, het gebeurde. Ik weet nog precies op welk moment in de eerste helft het gebeurde.”

“Het had geen invloed op mijn spel. Ik ben nu een grote jongen. Ik weet dat drie punten niet het belangrijkste zijn als je zoiets meemaakt, maar ik wilde gewoon drie punten pakken en zo snel mogelijk uit Montenegro vertrekken.” De UEFA heeft de voetbalbond van Montenegro in staat van beschuldiging gesteld, maar daar verwacht Rose weinig van. “Het is een beetje triest dat ik me op zoiets als racisme moet voorbereiden. De boete voor landen is waarschijnlijk evenveel als wat ik op een avond in Londen uitgeef. Wat verwacht je dan?”

“Als de straffen niet zwaar zijn, wat kun je dan verwachten? Je ziet dat mijn trainer (Mauricio Pochettino, red.) een schorsing van twee duels krijgt omdat hij na het duel met Burnley een confrontatie met scheidsrechter Mike Dean had”, geeft Rose als voorbeeld. “Maar een land krijgt een kleine boete als er sprake is van racisme. Het is puur theater en politiek. Zolang er geen zware straffen worden uitgedeeld, kunnen we niet veel verwachten.”

“Ik vind het genoeg geweest. Op dit moment kijk ik naar mezelf en denk ik: ik heb nog vijf, zes jaar te gaan in het voetbal en ik kan niet wachten tot het moment dat ik de deur achter mij dichttrek. Als ik zie hoe er met bepaalde situaties wordt omgegaan. Ik wil het gewoon achter mij laten. Zo voel ik het. Ik wil tot die tijd nog zo lang mogelijk van voetbal genieten”, benadrukt Rose.