De Amsterdammer voor wie na Feyenoord en AZ de Premier League lonkt

Nederlandse profvoetballers zijn in alle uithoeken van de wereld te vinden, van de spotlights van de grote Europese competities tot de meer avontuurlijke dienstverbanden op andere continenten. In de rubriek Over de Grens spreekt Voetbalzone wekelijks met een speler die buiten de landsgrenzen actief is. Met deze keer aandacht voor Tiago Cukur, de in Amsterdam opgegroeide jeugdinternational van Turkije die na een uitstekend eerste halfjaar in dienst van Watford ervaring gaat opdoen bij Doncaster Rovers in de League One.

Door Chris Meijer

Een halve dag eerder heeft Cukur zijn eerste wedstrijd in dienst van Doncaster Rovers gespeeld. De tegenstander was Wakefield AFC, een club die normaal gesproken op het elfde niveau van het Engelse voetbal uitkomt. Het lijkt op het eerste oog een wedstrijd die geen feest is voor een spits, tegen bonkige centrumverdedigers die het liefst alles raken dat beweegt. Cukur haalt zijn schouders op. “Het was een wat langzame wedstrijd. Het veld was heel droog, waardoor je veel duels kreeg. Daardoor was het vrij hard, maar dat vind ik niet erg. Ik houd wel van een beetje fysiek”, grijnst de achttienjarige spits. “Ik denk ook dat het afgelopen halfjaar daarom zo goed is uitgepakt, het Engels voetbal bevalt me goed.”

Cukur koos een klein jaar geleden voor de overstap naar Watford. De geboren Amsterdammer speelde voor de amateurclubs PSCK, Zaanlandia en Zeeburgia, alvorens hij op negenjarige leeftijd in de jeugdopleiding van Feyenoord terechtkwam. AZ haalde hem vier jaar later weg uit Rotterdam en een jaar geleden koos hij voor een vertrek bij de Alkmaarders. Cukur nam een aantal maanden de tijd om een besluit over zijn toekomst te nemen, daar behalve Watford ook onder meer Internazionale, AS Roma en Valencia geïnteresseerd waren. “Eigenlijk was ik na voor Feyenoord en AZ te hebben gespeeld wel klaar voor een nieuwe uitdaging, je komt toch ieder jaar dezelfde tegenstanders en jongens tegen. Aan de andere kant was het moeilijk om familie en vrienden achter te laten. Met corona konden mijn ouders niet naar Engeland komen en ik kon ook niet terug naar Nederland, dus dat maakte het moeilijk. Maar het met het uizicht dat alles met corona minder wordt, gaat het wel goed komen.”

Als jeugdinternational van Turkije wist Cukur al min of meer wat er gevraagd zou worden in het buitenland. Hij werd ruim twee jaar geleden als jeugdspeler van AZ geselecteerd voor Turkije Onder-17. “Ik kreeg een belletje van de bondscoach. Hij had me een tijdje in de gaten gehouden en wilde me graag zien. Ik meldde me voor een interland tegen Frankrijk, dat ging goed en heb er sindsdien altijd bij gezeten”, vertelt Cukur. Het meest recent speelde hij voor Jong Turkije, met wie hij begin juni een oefeninterland tegen Jong Oekraïne speelde. “Jong Turkije was een beloning op een goed halfjaar, iets mooiers had ik niet kunnen verwachten. Als ik voor het Turkse elftal speel, weet ik dat mijn familie met vlaggen van Turkije voor de televisie zit. Dat geeft een heel trots gevoel. Natuurlijk zijn de jeugdinterlands met Turkije anders dan de ervaringen bij Watford, maar het heeft wel zijn bijdrage geleverd aan dat ik snel mijn plek heb gevonden. Ik heb wel een beetje gezien hoe het zou gaan lopen in het buitenland.”

Mede dankzij zijn Nederlandse ploeggenoten Mitchel Bergkamp en William Troost-Ekong vond Cukur vanaf oktober vrij snel zijn plek in Engeland. “Ik woonde samen met een Engelse ploeggenoot. Met hem kon ik een beetje optrekken, hij kon me de buurt leren kennen. Ik heb nu het gevoel dat ik het allemaal zelf kan, als ik terugkom krijg ik een huis voor mezelf. Ontbijten en lunchen doen we op de club, dus qua koken het gaat alleen om avondeten. Door facetimen met mama komt dat vaak wel goed”, lacht Cukur. “Je wordt snel zelfstandig en loopt dingen tegen het lijf waarvoor je oplossingen moet vinden. Ik denk dat het voor mij een voordeel is dat ik op zo’n jonge leeftijd al zelfstandig en volwassen heb moeten worden.”

Ook op het veld verliep het eerste halfjaar van Cukur bij Watford meer dan uitstekend. Qua leeftijd had hij vorig seizoen eigenlijk nog in de Onder-18 moeten spelen, maar uiteindelijk trainde hij dagelijks met het eerste elftal en speelde hij zijn wedstrijden in de Onder-23. “Het was een mooie test om te zien waar ik stond ten opzichte van jongens die al een aantal jaar in de Premier League gespeeld hebben. Dat ging verbazingwekkend goed eigenlijk”, vertelt Cukur over de ervaringen bij het eerste elftal van Watford, dat vorig seizoen als de nummer twee van de Championship terugkeerde naar de Premier League. Hij merkte al snel dat er in Engeland iets andere dingen worden verwacht van een spits dan in Nederland.

“Er wordt verwacht dat je doelpunten maakt, dat is je taak. Je kunt een slechte wedstrijd spelen, maar als je er drie inschiet is alles goed. Als je in Nederland twee keer scoort, kan het zomaar zo zijn dat er toch wat aan te merken is op je spel. Dat is aan de ene kant wel prettig. Maar ja, er komt wel veel druk bij kijken om goals te maken. Als je voor je gevoel een lekkere wedstrijd speelt en niet scoort, heb je je taak niet uitgevoerd”, legt Cukur uit. “In Nederland is het heel erg... Hoe kan ik dat het best verwoorden?” Hij laat even een stilte vallen om naar de goede woorden te zoeken. “In Engeland gaat het om het winnen, het proces van spelen is minder belangrijk dan in Nederland. Moet het op een lelijke manier, dat maakt niet uit. Het heeft mijn visie op het voetbal wel veranderd, maar ik denk dat het wel helpt nu ik in een eerste elftal puur om het resultaat ga spelen.”

Watford hinkte eerder deze zomer op twee gedachten. Men kwam al vrij snel tot de conclusie dat Cukur uitgeleerd was in de Onder-23, maar zou het al lukken om hem komend seizoen speelminuten te geven in de Premier League? “Nu Watford weer in de Premier League speelt, is het direct een hele grote stap. Niet dat ik er in my opinion.. Eh, in mijn beleving niet klaar voor ben”, zo verbetert Cukur snel de Engelse term die automatisch in zijn zorgvuldig geformuleerde antwoorden sluipt. Er was de nodige belangstelling vanuit de onderste helft van de Championship en de top van de League One. Met vier clubs sprak hij persoonlijk, voordat de keuze op Doncaster Rovers viel. De club eindigde vorig seizoen als veertiende in de League One, maar wil komend jaar graag meedoen om promotie naar de Championship.

“Ik denk dat ik in een team pas dat aanvallend voetbal speelt en veel scoort. Eigenlijk was het eerste gevoel bij Doncaster direct goed, de manier van spelen en de rol binnen het team bevallen me en de ambitie om te promoveren is een uitdaging die ik graag wil aangaan”, verklaart Cukur zijn keuze voor Doncaster Rovers. “De League One kan moeilijker zijn dan de Championship, hoorde ik van mijn ploeggenoten van Watford die daar gespeeld hebben. Het is fysieker, er wordt door de duels wat minder gevoetbald en dat kan mijn ontwikkeling een boost geven. Ik kan op een ander vlak uitgedaagd worden en zal me in persoonlijk en voetballend opzicht kunnen gaan ontwikkelen. Voorlopig bevalt het uitstekend, ik ben goed opgevangen. Natuurlijk: Doncaster is wat anders dan Londen, zo leer ik ook de andere kant van Engeland kennen.”

De naam van Cukur werd eerder deze zomer zelfs al gelinkt aan een fraaie transfer, daar Manchester United, Galatasaray, Fenerbahçe en Besiktas hem op de korrel zouden hebben. “Daar heb ik wat dingen over gehoord. Maar voor Watford was dat een gesloten boek, geen optie. Ik zit goed bij de club, ik wil me focussen op Doncaster en daarna het halen van het eerste bij Watford. Het is altijd mooi, maar ik ben daar niet zo mee bezig”, reageert hij op die geruchten. Voorlopig heeft hij een duidelijk doel voor ogen: eerst een goed seizoen draaien met Doncaster Rovers en daarna ziet hij wel verder. “We doen het stap voor stap. De eerste stap is goed om in de groep te komen, mijn draai te vinden en de club terug te brengen naar de Championship. Met Watford in de Premier League spelen is op dit moment het grote doel. Na deze tussenstap verwacht ik volgend jaar klaar te zijn om in het eerste te gaan voetballen.”