De alleenheersers bij de Spaanse bank

De Primera División wordt door velen gezien als de sterkste competitie ter wereld. Al jaren zetten clubs als Barcelona en Real Madrid de competitie op de kaart. De Catalanen en Madrilenen domineren La Liga. Niemand kan tippen aan deze Spaanse wereldmachten. Nationaal én internationaal voeren deze twee clubs al een eeuw lang de strijd met elkaar. De confrontatie tussen deze twee ploegen wordt dan ook van absoluut topniveau geacht door de fans. 'Elke club op de wereld zou maximaal derde eindigen in La Liga' aldus José Mourinho. Zijn Barcelona en Real Madrid echt de twee beste clubs aller tijden?

De clubs, de fans, de spelers en de competitie lijden onder het Madrileens en Catalaans gezag. Elk jaar zijn het dezelfde clubs die strijden om de titel ,en elk jaar is er een outsider die het hier en daar leuk doet, maar later afhaakt. De laatste jaren wordt het gat tussen de kampioenskandidaten en subtoppers alleen maar groter in La Liga. Alle aandacht wordt gegeven aan Real en Barcelona, de rest is bijzaak. Maar wordt de competitie zo minder aantrekkelijk? Zal er ooit een club komen die deze twee kan evenaren? Deze vragen zijn bijna niet te beantwoorden. De 'ongelijkheid' mag best groot zijn, maar toch blijft de Primera Division de sterkste competitie ter wereld. En hoe slecht de clubs ook zullen presteren, het Spaans voetbal zal altijd prachtig blijven om te aanschouwen.

De andere 'zwarte' kant van deze competitie is de crisis. Heel Spanje, inclusief de clubs, lijdt onder de grote Spaanse schulden. Vijftig miljoen verliezen betekent voor Real Madrid een kwartaal inkomen achteruitgaan, terwijl het voor Real Sociedad, Valencia, of Sevilla bijna een faillissement betekent. Lege stadions want mensen sparen hun geld voor wedstrijden tegen Barcelona en Real Madrid. Minder inkomsten betekenen dus slechte prestaties. Kortom: tegenwoordig kunnen Spaanse clubs verliezen niet opvangen. Dit is doodzonde voor de competitie. Prachtig oude clubs als Valencia en Málaga zouden er dus niet meer zijn, wat een keiharde klap voor de Spaanse voetballiefhebber zou betekenen.

Voetbal blijft nog steeds van hoog niveau in Spanje. Clubs als Atlético de Madrid en Valencia zouden fluitend kampioen kunnen worden in Nederland. Jaarlijks doen er vier à vijf Spaanse clubs mee in Europa die het toernooi domineren. Status, geld, jeugd, spelers en fans zijn alle elementen die Spaanse topclubs bezitten. Het blijft nog steeds kippenvel om naar een topper in Spanje te kijken. De Spanjaarden houden van voetbal als geen ander. Uitverkocht stadion, geweldige sfeer, fantastisch publiek die met het team meevoelt, aanvallend voetbal, met de punt naar voren. Dit soort dingen maken toppers in Spanje prachtig om naar te kijken en mee te maken.

Hoewel de clubs fantastische spelers hebben en op hoog niveau voetballen, moeten ze zich keer op keer buigen voor de absolute toppers. Geen enkele club kan op tegen Barcelona of Real Madrid. Het is voor driekwart in Spanje een pijnlijke ervaring om hun club te zien lijden in gigantische stadions als Camp Nou en Santiago Bernabéu. Elke keer na een klinkende overwinning word je met de neus op de feiten gedrukt wanneer de Catalanen of de Madrilenen het veld opstappen: Wij zijn de baas in Spanje. Barcelona en Real Madrid werden altijd tot een aparte categorie gerekend waar geen enkele club aan kon tippen.

De middenmoters en degradatiekandidaten zitten dus vast tussen een muur en een zeef waar de gaten steeds kleiner worden. Is er geen andere uitweg dan hopen dat de juiste buitenlandse spelers een tussenstap bij jouw club zien zitten? Of dat de scouts met een klinkend rapport over toptalenten terugkomen? Of moeten die clubs zich erbij neerleggen en hun spelers overgeven aan de toppers? Zulke clubs lijden op dit moment, er is niemand die een 'Cruijff-Barcelona revolutie' kan leiden. Geld lenen is net zo realistisch als Messi van Barcelona overnemen. Kweekvijvers in Spanje worden vanuit alle hoeken leeggevist door Real Madrid en Barcelona. Samengevat: ze maken geen schijn van kans.

De afgelopen jaren blijven Madrid en Barcelona groeien in alle opzichten. Jeugd, inkomen, spelers, prijzen, prestaties, aankopen, noem maar op. Een stijgende lijn die niet af te stoppen lijkt. Vaak wordt er zelfs geroepen dat Barcelona en Madrid in een andere competitie spelen vanwege de straatlengte voorsprong op de nummer drie en vier. Door deze grootmachten wordt er dan ook vaak met een scheel oog naar de competitie gekeken. Het zijn dan de slechte verdedigers bij Sevilla of Bilbao die het moeten opnemen tegen voorhoedes als Messi-Villa-Pedro en Ronaldo-Benzema-Di María, die er dan een week later vier maken tegen Ajax of zeven tegen Leverkusen. Maakt dat de competitie zo zwak of laat dat de dominantie van Real Madrid en Barcelona zien?

Het gat zal kleiner moeten worden gemaakt om de spanning terug te brengen in de Liga BBVA net als in de Nederlandse Eredivisie, maar dan aan de kant van de middenmoters en degradatiekandidaten. Maar niet via matchfixing of een of andere Arabier de club over te laten nemen, gewoon ouderwets: Het team harder later trainen, jeugd kansen geven en niet te vergeten: lekker voetballen!