‘Dan zie je de opstelling: Cole linksback, Van Anholt rechtsback, dat is vet'

LOS ANGELES - Het duel tussen Los Angeles Galaxy en San Jose Earthquakes was slechts 26 minuten oud toen Pele van Anholt kermend van de pijn naar de grond ging. De rechtervoet van de verdediger bleef in het gras staan, terwijl zijn lichaam draaide. Na één minuut ebde de pijn weg, waardoor Van Anholt de hoop kreeg dat de schade in zijn knie zou meevallen.

Door Chris Meijer

De diagnose was enkele dagen later echter onverbiddelijk: de voorste kruisband in de rechterknie was afgescheurd. Zes tot negen maanden revalidatie stond er op het programma voor Van Anholt, die pas anderhalve maand in Los Angeles was. Nadat zijn contract bij Willem II afliep, was de verdediger transfervrij. In juli kreeg Van Anholt een aanbod uit de Verenigde Staten en voor hij het wist, stond hij op het trainingsveld bij LA Galaxy. Binnen twee weken veroverde hij een basisplaats, maar na vijf wedstrijden voor de Amerikaanse club sloeg het noodlot dus toe.

Je hebt nog nooit zo’n zware blessure gehad. Hoe zuur is het dan als je zo’n blessure oploopt, terwijl je net een basisplaats hebt veroverd bij je nieuwe club?
“Ongelofelijk, ik heb nog nooit iets aan mijn knie gehad. Toen ik het nieuws hoorde, pff. Dat was wel een domper. Maar ja, ik moet verder. Je kan de hele tijd balen, maar dat helpt ook niet. Ik ben iemand die best wel positief ingesteld is. Toen ik het hoorde was het wel even focked up. De volgende dag ging ik weer naar de club om naar mijn operatie toe te werken, om een beetje fit richting die operatie te gaan.”

Had je meteen door dat het foute boel was?
“Het was een heel gek gevoel. Alsof mijn knie van mijn onderbeen wegschoot. Het deed heel veel pijn, de eerste minuut nadat het gebeurde. Daarna voelde ik niks meer, dus ik dacht: misschien is het goed. Maar ja, uiteindelijk houd je jezelf voor de gek. Ik dacht wel dat er in ieder geval iets kapot zou zijn in mijn knie.”

Hoe verloopt je herstel tot dusver?
“Tot nu toe verloopt het herstel goed, maar je moet een beetje oppassen. Ik wil meer dan toegestaan is. Ook omdat het zo goed voelt. Gelukkig remmen ze me een beetje af. Als het aan mij ligt, wil ik al met de bal naar buiten, omdat ik dat wel denk te kunnen. Dat is nog niet heel realistisch."

Je bent nu dus vooral in het krachthonk te vinden?
“Nu is het vooral krachttraining. Krachttraining, krachttraining, krachttraining. Ik hield altijd al van krachttraining, ik vind dat wel interessant. Alleen nu is het standaard elke dag, heel veel uren. Mijn knie moet weer sterk gemaakt worden, want het is nog een babyknie. Als je oefeningen met je goede been doet, is het heel simpel. Als ik het met mijn slechte been doe, dan kost het heel veel energie en merk je dat alle kracht eruit is gegaan in zo’n korte tijd. Het zijn wel eentonige dagen, veel hetzelfde. Maar ik merk dat ik me sterker ga voelen of dat ik meer herhalingen kan doen. Dat geeft een boost en houdt me wel sterk. Ik voel dat ik vooruit ga.”

Is het als nieuwe speler extra moeilijk om zo’n blessure op te lopen?
“Je bent in een andere omgeving, je wil wat laten zien. Dan gebeurt dit gelijk. In de eerste twee weken had ik een achterstand, want het seizoen was hier al halverwege. In Europa was het nog zomerstop, dus ik moest even wat meer trainen om fit te worden. Het voelde alsof ik al langer bij de club zat. Nu maak je heel veel uren bij de club, dus dan voelt het al helemaal alsof ik er al langer zit. Ik kom al vroeg op de club, zie de jongens dan ook. Het is belangrijk dat je een beetje bij de groep blijft. We hebben overleg gehad over wat de club wilde en ze gaven al vrij snel aan dat ze wilden dat ik dicht bij het team zou blijven. Omdat ik nieuw ben, maar ook omdat ik goed in de groep lig.”

Van aanpassingsproblemen heeft Van Anholt geen last gehad in Los Angeles. De verdediger kwam in 2002 in de jeugdopleiding van sc Heerenveen terecht en bleef uiteindelijk veertien jaar aan de Friese club verbonden. In de zomer van 2016 hoopte Van Anholt de stap naar het buitenland te maken, maar uiteindelijk kwam het juiste aanbod niet voorbij. Hij voegde zich een jaartje bij Willem II en, naar nu blijkt, niet voor niks. In juli stond Van Anholt namelijk plotseling met spelers als Ashley Cole, Giovani Dos Santos en Jermaine Jones op het trainingsveld.

Hoe is het met dat soort jongens samen te spelen?
“Dat is best wel grappig. Maar ja, het zijn ook maar gewoon mensen. Je kan veel van ze leren en ze geven ook gewoon tips, ze zijn heel open. Dat vind ik mooi. Dan zie je de opstelling: Ashley Cole linksback, Van Anholt rechtsback. Ja, dat is toch wel vet.”

Merk je duidelijk dat zij op een hoger niveau hebben gespeeld?
“Ze zijn in sommige dingen gewoon slimmer, dan merk je wel dat ze op een hoger niveau hebben gespeeld. Bijvoorbeeld Ashley Cole, hij is 36. Maar je zou hem midden twintig geven qua fitheid. Dat is echt niet normaal, die blijft maar gaan. Iedereen is daar ook een beetje verbaasd over, hoe fit en elastisch hij nog is. Als je wat ouder wordt, word je wat trager en blessuregevoeliger. Maar hij heeft het hele seizoen nog geen blessure gehad, dus dat zegt wel wat over zijn fitheid. Hij weet wel hoe hij met zijn lichaam om moet gaan. In alles kan je zien dat hij hoog heeft gespeeld. Echt een voorbeeld, sowieso.”

Zlatan Ibrahimovic werd afgelopen zomer nadrukkelijk in verband gebracht met LA Galaxy. Dat moet je toch met veel belangstelling volgen?
“Ze waren ook met hem in gesprek, maar uiteindelijk is het niet doorgegaan omdat hij nog wilde vlammen bij Manchester United. Wel jammer. Je zit er op de hopen dat hij je teamgenoot wordt, echt wel. Dat zou super zijn, maar het mocht nog niet zo zijn. Misschien komt het er nog een keer van.”

In een van zijn vijf wedstrijden voor LA Galaxy speelde Van Anholt tegen New York City FC, waar David Villa in de punt van de aanval speelde en Andrea Pirlo op de bank zat. De Spaanse spits speelde met een doelpunt een grote rol in de 0-2 overwinning van zijn ploeg in Los Angeles. “Helaas zat Pirlo op de bank, ik had wel van dichtbij willen zien hoe hij speelt. Bij elke ploeg zitten wel één of twee bekende of goede spelers.”

Was je niet verbaasd dat een club als LA Galaxy plotseling bij je aanklopte?
“Je denkt: huh, hoe dan? Maar dan denk je ook: laat maar, maakt niet uit. Als ik daar maar kan voetballen. Ik was ook blij dat ik mijn debuut mocht maken, dan merk je gewoon dat LA Galaxy wel een naam heeft. Dat komt ook door David Beckham, natuurlijk. De club van Beckham wilde mij gewoon hebben. Ik hoorde iets van LA Galaxy voordat ik op vakantie ging. Je weet dat er in de voetballerij veel praatjes zijn, dat het uiteindelijk niks meer is. Dus ik dacht: ik ga gewoon lekker op vakantie en dan zie ik het wel. Toen ik terugkwam, hoorde ik dat ze me graag wilden toevoegen aan de selectie. Daarna ging het best wel snel. Ik wilde sowieso altijd in het buitenland gaan spelen, maar ik had niet gedacht dat het meteen in Amerika zou zijn, bij LA Galaxy. Ik wilde gewoon zien hoe het ergens anders was. Het is mooi dat je door je werk ergens anders kunt voetballen. ”

Van Anholt is niet de eerste Nederlander in de clubgeschiedenis van LA Galaxy. Ruud Gullit werkte als trainer in Los Angeles, terwijl Nigel de Jong in 2016 bij de club onder contract stond. “Ik moest hem maar opvolgen”, lacht Van Anholt. “Amerikanen vinden dat Nederlanders heel straight zijn. We zeggen wat we denken, in de Verenigde Staten is dat niet zo. Ze houden het voor zich. Als ze het niet mooi vinden, zeggen ze alsnog dat het mooi is. Wij Nederlanders zouden zeggen van: Dat ziet er niet uit. Aan dat soort cultuurverschillen moet je wel wennen.”

Hoe bevalt het verder in Los Angeles?
“Ik kom oorspronkelijk uit Bolsward, dan is het leven in Los Angeles wel even wat anders. De stap is heel goed bevallen, ik heb er maar één woord voor: top. De American Dream, ik ging er gewoon heen zonder verwachtingen. Dan is het misschien leuker dat het positief is bevallen. Alleen het Nederlandse eten mis ik. Het brood hier is stukken minder. Geef mij maar het Nederlandse brood, of kaas. Ik heb een Nederlandse supermarkt gevonden in LA, om kaas en dat soort dingen te halen. Ik heb laatst zelfs boerenkool gegeten. Het weer vind ik wel echt lekker. Als ik soms van mijn vrienden hoor hoe het weer in Nederland is, denk ik: pff, regen. Ik heb hier nog geen regendruppel gezien. Ik kan altijd in mijn shirtje naar buiten. Laatst werd ik alleen wakker getrild, bleek het een kleine aardbeving te zijn. Het was geen gelukkig geen heftige, maar dat is wel gek om mee te maken.”

Je had een aantal jaar geleden waarschijnlijk niet verwacht dat je nu hier zou zitten?
“Nee, absoluut niet. Vroeger had je een stappenplan. Heerenveen, dan een club in de top van Nederland en van daaruit een stap naar het buitenland. Voetbal is zo gek, het is moeilijk te plannen. Je bent wel een beetje buiten de picture als je buiten Europa speelt. Daar heb ik wel aan gedacht. Maar ik dacht ook wel dat het mooi was om LA Galaxy op mijn cv te hebben. Ik ben geen Messi, ik kan niet overal voetballen. Ik dacht: hier moet ik gewoon blij mee zijn. Het zou dom zijn om hier niet naartoe te gaan, zo reëel moet je zijn. Het is hier beter qua omstandigheden dan in de Eredivisie. Ik had al zoveel seizoenen in de Eredivisie gespeeld. Ik wilde gewoon wat anders.”

Was je klaar met de Eredivisie?
“Nee, dat niet. Het is nog steeds mooi om elke keer in een stadion te mogen voetballen. Ik hou soms wel van een uitdaging of een prikkel. Hier heb ik dat gevonden. Elke uitwedstrijd moeten we vliegen, in Nederland hoeft dat niet. Daar is de verste uitwedstrijd tweeënhalf uur met de bus. Hier was mijn eerste uitwedstrijd gelijk zes uur vliegen en drie uur tijdsverschil. Dan weet je gelijk dat het iets anders is. Het is schitterend dat ik overal in de Verenigde Staten kom voor mijn werk. Daarom kwam dit op een goed en mooi moment eigenlijk.”