Daan Rienstra geniet bij explosief groeiende club: ‘Alleen de WiFi is slecht'

Nederlandse profvoetballers zijn in alle uithoeken van de wereld te vinden, van de spotlights van de grote Europese competities tot de meer avontuurlijke dienstverbanden op andere continenten. In de rubriek Over de Grens spreekt Voetbalzone wekelijks met een speler die buiten de landsgrenzen actief is. Met deze keer aandacht voor Daan Rienstra, die vorig jaar zijn contract bij RKC Waalwijk liet ontbinden voor een avontuur bij een hyperambitieuze Griekse club: Volos NFC.

Door Thijs Verhaar

Slechte WiFi. Dat is het enige wat Rienstra kan verzinnen als minpunt over zijn eerste negen maanden in de Griekse kustplaats Volos. Inderdaad wordt de verbinding drie keer automatisch verbroken tijdens het interview, waarna de middenvelder lachend uitlegt dat hij verder totaal niets te klagen heeft in zijn appartement vlak naast de Egeïsche zee. “Het is bijna altijd zonnig en mijn vriendin en ik kunnen in vijf minuten op het strand zijn om daar een koffietje drinken of juist naar de bergen rijden voor een mooie wandeling. Dat is allemaal perfect. En stiekem is het soms ook wel lekker om even geen berichtjes te krijgen op je telefoon”, glimlacht hij. “Die WiFi is dus alleen lastig als je even met je familie en vrienden wilt bellen, maar ook dat komt uiteindelijk altijd goed.”

Wat dat betreft kun je zijn telefoongesprekken goed vergelijken met zijn carrière. Als captain van RKC Waalwijk speelde hij jarenlang in de Keuken Kampioen Divisie, wachtend op die ene kans in de Eredivisie en eenmaal actief op het hoogste niveau keek hij geduldig uit naar een mogelijkheid om een mooi buitenlands avontuur mee te maken. “Dat wilde ik graag, want na vijf jaar RKC had ik wel het gevoel toe te zijn aan iets nieuws en al vrij snel kreeg ik een aanbod van Volos.” Rienstra werd uitgenodigd om te komen kijken in Griekenland, werd nog dezelfde dag gebeld door de clubpresident dat hij echt moest komen en een paar uur later volgde weer een berichtje dat het vliegticket al voor hem in orde was gemaakt. “Daar sprak wel heel veel vertrouwen uit.”

Toch nam Rienstra een paar dagen bedenktijd om alles met vrienden, familie en vooral zijn vriendin door te nemen. Is het de moeite waard om samen alles in Nederland op te geven voor een avontuur bij een Griekse club die je niet of nauwelijks kent? “Ik heb daar ook veel met mijn broer Ben over gesproken, die toen nog in Turkije voetbalde. Hij zei me ook dat ik het moest doen en eigenlijk kwam iedereen vrij snel tot de conclusie dat we ervoor moesten gaan. Het aanbod was goed, de locatie prachtig en ze spelen op het hoogste niveau van Griekenland. Dat waren al drie plussen en het is hoe dan ook een gok als je naar een club in het buitenland gaat. Echte zekerheid heb je nooit, dus soms moet je er gewoon voor gaan als je alles eruit wilt halen in het leven.”

Rienstra had met RKC een overeenkomst dat hij zijn contract kon ontbinden als hij een buitenlands aanbod kreeg, dus stapte hij als clubloze speler op het vliegtuig naar Griekenland. “In eerste instantie alleen, omdat mijn vriendin nog met een opzegtermijn zat bij haar werk. En sowieso had ik nog niet getekend, dus voor hetzelfde geld had ik twee dagen later weer met een sip gezicht op de stoep gestaan. Ik moest immers nog door de medische keuring komen, maar gelukkig leverde dat geen problemen op.” De middenvelder spreekt ook zijn dank uit richting RKC, dat hem het avontuur gegund heeft. “Ik heb daar sowieso prachtige momenten meegemaakt, die ik ook voor geen goud had willen missen.”

Vooral de promotie naar de Eredivisie in seizoen 2018/19 maakte veel in hem los. “Natuurlijk! Dat is waar we het al die jaren voor hebben gedaan met zijn allen. En ook het seizoen op het hoogste niveau vond ik mooi, ondanks dat we zonder het afbreken van de competitie waarschijnlijk zouden zijn gedegradeerd. Uiteindelijk is de club er met wat geluk in gebleven en nu doen ze hartstikke goed. Vorig jaar kregen wij al complimenten voor het spel, maar bleven de punten uit”, analyseert de middenvelder. Nu haalt de ploeg van Fred Grim wel de nodige overwinningen en staat men ruim boven de streep, dus had Rienstra er dan niet bij willen zijn? “Nee, zo kijk ik er niet naar. Ik wilde graag wat anders en moet doen wat ik het beste acht voor mijn carrière. Ik denk dat ik op precies het juiste moment ben gegaan en heb het ontzettend naar mijn zin bij Volos.”

Die club is vier jaar geleden uit de grond gestampt nadat de twee reeds bestaande ploegen uit de kustplaats het niet eens konden worden over een fusie. Vervolgens besloot ondernemer Achilleas Beos zelf maar een club op te zetten. Hij kocht een licentie over van een derdedivisionist en smeedde een ploeg die in de eerste twee jaar meteen twee keer promoveerde en zich in jaar drie moeiteloos handhaafde op het hoogste niveau. “Dit seizoen staan we zelfs zevende in de Super League, terwijl we een van de kleinste begrotingen hebben”, legt Rienstra – die dit seizoen slechts een wedstrijd miste vanwege een rode kaart en veder alles speelde - uit. “In zekere zin is het alsof RKC net achter de subtop eindigt in de Eredivisie. Zo moet je het een beetje zien.”

Zo bezien is de zevende stek op de ranglijst een fantastische prestatie, maar tegelijkertijd is het ook de plaats die geen enkele Griekse club wil hebben. Je grijpt namelijk net naast de play-offs voor Europees voetbal en bent daardoor veroordeeld tot deelname aan de degradatiepoule. “Maar zelfs als we vanaf nu alles zouden verliezen, denk ik nog niet dat we degraderen. Zo groot is het gat al met de onderste twee ploegen”, aldus Rienstra, die zich desondanks moeiteloos kan opladen voor het restant van de competitie. “Er met de pet naar gooien wordt hier sowieso niet geaccepteerd. De president is daar veel te ambitieus voor, want dit is zijn kindje, waar hij alles voor over heeft. Hij is een echte voetbalfanaat. Ik zie hem altijd op de club: voor wedstrijden, tijdens wedstrijden, erna. Altijd.”

En behalve de fanatieke voorzitter Beos moeten ook sportliefhebbers uit Volos worden overtuigd met goede optredens en aansprekende resultaten. Zij moeten na de coronacrisis immers plaats gaan nemen in het Panthessaliko Stadium, dat in totaal 22.700 toeschouwers kan herbergen. “Ik heb geen idee hoeveel fans we hebben na vier jaar. Dat kan ik nu natuurlijk niet zien door de lege stadions, maar ik denk dat veel mensen van oudsher het meeste binding hebben met de twee andere clubs uit de regio, Niki Volos en Olympiacos Volos”, aldus Rienstra. “Zij spelen echter allebei op een wat lager niveau en wij doen het goed in de Super League, dus ik denk dat mensen mondjesmaat over zullen stappen naar ons. We spelen ook wel aansprekend voetbal en de resultaten zijn ook prima.”

Voor volgend seizoen heeft Volos zelfs de ambitie om mee te strijden voor Europees voetbal. Het probleem is echter dat vijf van de zes deelnemers aan de kampioenspoule van tevoren wel zo’n beetje vast staan. Olympiacos, Panathinaikos, PAOK Saloniki, AEK Athene en Aris gelden als de grote vijf en de overige ploegen mogen strijden om het zesde en laatste ticket, legt Rienstra uit. “Dit seizoen hebben we daar lang om mee kunnen strijden, dus dat was een leerzame ervaring voor ons. Zeker als je bedenkt dat niet degraderen de eerste doelstelling was. Dat gaat met ons puntentotaal gelukkig moeiteloos lukken. Daarmee is onze missie dus al geslaagd, hoewel we moeizaam aan het seizoen begonnen.”

De middenvelder verwijst daarmee naar de voorbereiding, waarin trainer Sakis Tsiolis al na 37 dagen de laan werd uitgestuurd. “Dat was wel even schrikken, ja. Oei. Hij was fan van mij en met een nieuwe trainer moet je dat maar weer afwachten”, blikt Riensta terug. “Ik ben hier immers niet gekomen om een jaar op de bank te zitten.” De Spaanse oefenmeester Ángel López bleek het echter eveneens in hem te zien zitten, dus bleek de zorg van de Nederlander ongegrond. “Ik tekende een contract van 1+1 seizoen, waarbij mijn contract automatisch zou worden verlengd als ik minimaal 25 keer mee zou spelen. Inmiddels staat de teller op 24, dus het ziet er prima uit.”

De 28-jarige middenvelder sluit dan ook allerminst uit dat hij volgend seizoen wederom actief is in Volos. “Ik zou het prima vinden om hier voor langere tijd te blijven, maar zou ook graag nog eens naar Amerika gaan”, aldus Rienstra, die in ieder geval niet van plan is om net als zijn twee jaar oudere broer Ben na één jaar buitenland zijn rentree te maken in de Eredivisie. “Nee, die behoefte om terug te keren naar Nederland heb ik nu niet. In mijn eerste maanden in Volos heb ik gezien hoe leuk het leven hier zonder coronamaatregelen kan zijn en ik merk ook gewoon dat ik als mens en als voetballer bijleer. Voetbal wordt hier anders beleefd en het spel is veel fysieker.”

Rienstra legt uit dat zijn team in principe wel probeert op te bouwen, maar dat spelidee gaat bij veel Griekse ploegen overboord zodra het een paar keer mis gaat met het positiespel. “Als dat in de eerste helft drie keer gebeurt, is het wel weer klaar met opbouwen. Of zelfs na twee of één keer, als het echt een grote kans oplevert. Hier zie je dan al snel een lange bal naar voren, waarbij het cruciaal is dat je de tweede bal wint. Vanuit daar stoot je dan door, in plaats van dat je op je eigen helft gaat staan kloten”, stelt de middenvelder, die zich daar flink op heeft moeten aanpassen. “Je komt veel vaker in de duels, maar gelukkig went het snel. Het is anders voetballen, maar qua niveau is het misschien wel vergelijkbaar met de Eredivisie, al zullen veel mensen denken van niet.”

Rienstra stelt echter dat de bovenste vijf ploegen vergelijkbaar zijn met het linkerrijtje van de Eredivisie. “PAOK en Olympiacos hebben het bijvoorbeeld allebei goed gedaan tegen PSV, maar dan hebben we het wel gelijk over de echte top van Griekenland. Wij verloren halverwege het seizoen bijvoorbeeld ook met 4-1 van Olympiacos en vorig weekend in eigen huis met 1-2.” De ploeg die PSV uitschakelde wordt moeiteloos kampioen en daarachter zijn de verschillen relatief klein, benadrukt Rienstra. “Je ziet weinig grote uitslagen, omdat alles redelijk aan elkaar gewaagd is. Dat maakt het spannend en voor mij is het ook leuk dat ik zo nu en dan Nederlandse spelers tegen kom. Laatst speelde ik nog tegen Jonathan De Guzman en Luc Castaignos bij OFI Kreta en ook Bart Schenkeveld doet het hier goed bij Panathinaikos.”

De Griekse Super League blijkt dus een prima competitie voor Nederlanders die op zoek zijn naar een zonnig uitstapje in hun carrière. “Ik zie me hier dus zomaar een paar jaar blijven, al heb ik ook nog wel de ambitie om nog een ander buitenlands avontuur aan te gaan”, concludeert Rienstra, die graag nog eens met zijn broer Ben, nu actief bij Fortuna Sittard, op het veld zou staan. Of zij dan in de nadagen van hun carrière samen naar zijn gedroomde Amerika kunnen? “Dat zou heel vet zijn, maar het hangt dan ook af van de aanbieding en de timing. Een voetbalcarrière kun je helaas niet van tevoren plannen. Als je mij twee jaar geleden had gevraagd of ik bij Volos wilde spelen, had ik ‘nee’ gezegd. En nu blijk ik het hier uitstekend naar mijn zin te hebben, dus je weet nooit hoe het gaat lopen.”