Confucius of Harry Potter?

Of er nog kaartjes zijn voor Harry Potter en de Relieken van de Dood 1? ''Ja hoor'', zegt de verkoopster van bioscoop. ''Alleen'', voegt ze eraan toe, "zijn de eerstvolgende voorstellingen uitverkocht." Met andere woorden: morgen een nieuwe kans in één van de vijf zalen waar de film aaneenlopend wordt vertoond. De film die razend populair is mag alleen in speciale bioscopen afgespeeld worden. Een maatregel bedoeld om de eigen kaskraker Confucius ook goed aan de man te brengen. De film over de voorchristelijke Chinese denker wordt al tegen flinke korting aangeboden, om bezoekers vooral te overtuigen het vaderlandse meesterwerk van regisseur Hu Mei te aanschouwen in plaats van die Engelse meuk.

In de avond staat het rijen dik voor de kassa. De grote meute kiest voor de tovenaar, slechts een enkeling wil ervaren wat Confucius in de laatste jaren van zijn leven zou hebben gedaan. Er zijn zalen waar de film in het Engels wordt afgespeeld, en zalen met Chinese ondertitels. Er zijn zalen waar je de film met een 3D-bril kunt bekijken, en zalen waar je ‘m zonder kunt zien. Harry Potter kost vier keer meer dan Confucius maar iedereen wil het zien, dat is namelijk échte kwaliteit.

Jullie vragen je nu natuurlijk af wat ik hiermee wil? Nou dít is precies de situatie waarin het Chinese voetbal zich bevindt. De Chinese Super League is de Confuciaanse film en de Premier League is de kaskraker Harry Potter. Waar de meeste Chinese clubs niet eens een stadion van rond veertigduizend man vol kunnen krijgen, staan er 's nachts miljoenen Chinezen op om de Premier League te kijken. En dan niet alleen een Manchester United - Arsenal met twintig miljoen (!) kijkers. Nee, ook een West Bromwich Albion - Stoke City trekt er zo'n 5,5 miljoen.

Natuurlijk, over de hele wereld kijken mensen naar de Premier League. Maar dit is gewoon schrijnend voor het land met de meeste inwoners ter wereld. Na de successen op de Olypimsche Spelen van 2008, met de meeste gouden medailles, wil China in elke sport op het podium eindigen. Een schamele 85ste plek op de voetbalwereldranglijst past niet bij een land als China. Het land waar de ambitie van the sky is the limit geldt. Het Chinese voetbal zelf lijkt Chinezen niet meer te boeien, het imago heeft veel schade opgelopen. De overwinning op Letland van anderhalve week geleden stond in een klein hoekje terwijl de comeback van Tottenham tegen Arsenal bijna een volledige pagina in beslag nam. Ook gaan er jaarlijks meer shirtjes over de balk van Aston Villa dan van een Shanghai Shenhua, in Nederland te vergelijken met een PSV.

China is voetbalgek, dat staat vast. De corrupte bazen die er waren en de gokschandalen heeft de Chinezen zoals eerder gezegd pijn gedaan. Maar ze schamen zich bovenal voor de kwaliteit, ze kunnen er niet tegen. De 0-1 nederlaag tegen Qatar bijvoorbeeld in de laatste WK-kwalificatie. China heeft ruim 1600x (!) zoveel inwoners en is in elke sport dominant ten opzichte van Qatar. Behalve bij voetbal, logisch dat de Chinezen zich dan afkeren van het vaderlandse voetbal, toch? De Premier League, dát is pas echt voetbal, vinden ze. Hoge kwaliteit, gaan tot het uiterste en de trouwe fans die altijd maar blijven zingen. Veel Chinezen die ooit eens naar Europa willen, hebben boven aan hun verlanglijstje een bezoekje aan een Europese voetbalwedstrijd staan. En dan bij voorkeur natuurlijk een Engelse.

De enige Chinese club die echt een groeiende en grote fanschare heeft is de club uit de hoofdstad: Beijing Guoan. En dat ondanks het uitblijven van succes in de afgelopen twee jaar. Na lang nadenken is er voor mij eigenlijk maar één reden waarom: de club wordt geassocieerd met Europees voetbal. Het is samenwerkingsverbanden aangegaan met Barcelona en Ajax. Vooral Barcelona en Ajax dachten hiervan te kunnen profiteren maar niets blijkt minder waar: het is Beijing Guoan die hier de vruchten van plukt. De wedstrijd die Barcelona in de voorbereiding op dit seizoen in China speelde tegen Guoan, is de best bekeken vriendschappelijke wedstrijd ooit.

En net als bij de films heeft de Chinese regering ook nu beschermende maatregelen genomen voor de eigen clubs. Zo worden de toegangsprijzen flink gereduceerd door subsidies van de Chinese regering. Ook zijn er een aantal dingen waarbij je voetbalkaartjes kan winnen. Als ik nu bijvoorbeeld een koelkast koop bij het warenhuis bij mij in de buurt , krijg ik er gratis twee voetbalkaartjes bij. De koelkastenmaker is namelijk sponsor van de Chinese Super League. De Chinese bond en regering zijn met een charmeoffensief begonnen om het vertrouwen van de Chinese voetbalfan terug te winnen.

En er gloort licht aan het einde van de tunnel. Er een nieuw bondsbestuur aangesteld en nieuwe, zeer strenge regels voor de gokkantoren. De goede weg lijkt ingeslagen. Maar die weg is nog lang en zal vele valkuilen bevatten. Maar totaal aan het einde van dat pad zien de Chinezen de wereldbeker staan. En zullen er dus alles aan doen om het pad tot het eind te bewandelen en niet te vallen. China zal en moet ook successen vieren in het voetbal. Begin 2011 staat er nieuwe ontmoeting met Qatar. Dán kan China bewijzen dat ze stappen hebben gemaakt en zich in de toekomst wellicht kunnen gaan melden in de top van het mondiale voetbal..

Maar zover is het nog niet. En moet mijzelf dan ook betrappen op koffiedik kijken. Want zoals een Chinese sportcommentator laatst nog zei:

'Wij spelen voetbal zoals de Brazilianen pingpong spelen!'