Cas Odenthal hoopt in de voetsporen van zijn opa met 24 interlands te treden

De Keuken Kampioen Divisie geldt al decennialang als kraamkamer voor binnen- en buitenlandse talenten en ook dit seizoen lopen er op het tweede niveau weer veel voetballers met potentie rond. Voetbalzone, de officiële mediapartner van de Keuken Kampioen Divisie, licht wekelijks een van deze talenten uit, met deze keer aandacht voor Cas Odenthal, die dit seizoen zelfs al een aantal keer de aanvoerdersband droeg bij NEC Nijmegen.

Dit artikel werd enkele uren voor aanvang van de 3-0 zege op Roda JC Kerkrade in de Keuken Kampioen Play-offs gepubliceerd.

Door Chris Meijer

Nee, slapeloze nachten heeft Cas Odenthal (20) nog niet gehad richting de halve finale van de Keuken Kampioen Play-offs tegen Roda JC Kerkrade, die donderdag in De Goffert op het programma staat. “Je merkt dat het belangrijke wedstrijden zijn, maar ik kom nog goed in slaap. Nog wel. Op de dag zelf is het focussen en voorbereiden. Maar ja, dat is het mooie van voetbal. Dit zijn de mooiste wedstrijden, daar doe je het voor”, glimlacht Odenthal. NEC - de nummer zeven van de reguliere competitie - plaatste zich voor de halve finale na een enigszins verrassende 0-4 overwinning op Almere City. “We hebben een onwijze teamprestatie geleverd. Ik denk dat we heel effectief waren en als team heel goed gespeeld hebben, verdedigend ook. Dat zorgt natuurlijk voor een heel lekker gevoel. Er hangt een goede, ontspannen sfeer. Er is wel een bepaalde spanning, maar dat neemt niet de overhand. Iedereen is daardoor juist heel scherp.”

Een eventuele finale van de nacompetitie of zelfs promotie naar de Eredivisie zou de kroon zijn op een seizoen waarin Odenthal zijn definitieve doorbraak beleeft. “Ik heb nu een serieus seizoen in een profcompetitie gedraaid. Vorig seizoen waren dat maar vijf wedstrijden, dus ik weet niet of het mijn doorbraak is. Ik weet wel dat het een succesvol seizoen is, ik veel gespeeld heb en ik hoop dat ik mezelf een beetje op de kaart heb kunnen zetten”, beaamt de centrumverdediger als hij terugkijkt op het voorbije seizoen. In het vorige seizoen begon Odenthal nog als basisspeler, maar verdween hij na vijf wedstrijden naar de reservebank en kwam hij daarna nog één keer als invaller in actie. Dit seizoen dreigde er eenzelfde scenario: opnieuw verloor hij na vijf competitieduels zijn basisplaats. Maar deze keer knokte Odenthal zich terug, veroverde hij na de winterstop weer een plek in de eerste elf van trainer Rogier Meijer en behield die voorlopig. Sterker nog, Odenthal droeg in de vijf wedstrijden die Rens van Eijden afwezig was de aanvoerdersband.

“Elke voetballer vindt van zichzelf dat hij moet spelen. Je kunt op de bank gaan zitten, bij de pakken neerzitten en zeggen dat het allemaal niet goed is. Maar je kunt het ook omzetten naar energie. Ik geloof dat ik dat gedaan heb. Je kan uit een nadeel ook een voordeel pakken. Als je op de bank zit, maak je minder speelminuten en heb je in principe meer ruimte om te trainen. Misschien heb ik die frustratie omgezet naar energie en op die manier mezelf weer in de basis geknokt. Je moet naar jezelf kijken, wat jij eraan kan doen. Het is makkelijk om andere mensen de schuld te geven”, legt hij uit. In dat opzicht vormt de aanvoerdersband misschien wel een ultieme beloning voor zijn ontwikkeling. “Het is natuurlijk wel een eer en een beloning om aanvoerder te zijn. Ik denk dat je je niet anders hoeft te gedragen als je aanvoerder bent. Dat zou ook niet goed zijn, denk ik. Natuurlijk was ik trots, het geeft verantwoordelijkheid. Maar het is niet zo dat ik mezelf ga gedragen als de grote man. Nee, dat niet.”

Zijn huidige ontwikkeling was iets dat Odenthal in zijn hoofd had toen hij er drie jaar geleden voor koos om FC Utrecht te verruilen voor NEC. De in Leersum - gelegen onder de rook van Utrecht - opgegroeide Odenthal speelde jarenlang in de Domstad en groeide daar zelfs uit tot international voor Oranje Onder-16. Extra speciaal, aangezien zijn opa Joop Odenthal tussen 1951 en 1956 24 interlands voor het Nederlands elftal speelde. “Wist je dat hij in die tijd ook nog profhonkballer was? Dat kon nog in die tijd. Nu kan dat natuurlijk niet meer. Honkbal heb ik nog niet gedaan, nee. Ik ben meer van het voetballen”, lacht Odenthal. Zijn opa - voormalig speler van EDO, Haarlem, Sportclub Enschede en Tubantia - speelde twee honkbalinterlands en is daarmee één van de drie mensen die ooit in twee verschillende sporten voor een Nederlands team uitkwam.

“Het is een mooie ervaring om jeugdinternational te zijn geweest. Toen ik voor het eerst het Oranje-shirt aantrok, was dat heel bijzonder. Dat weet ik nu nog. Het is iets waar je als jonge jongen stiekem van droomt, ook al is het een jeugdinterland. Mijn opa heeft 24 wedstrijden in het Nederlands elftal gespeeld, het is leuk dat hij zover is gekomen met voetbal. Tot nu toe kan ik daar alleen van dromen, maar daar ga ik natuurlijk wel voor. Ik moet eerst stapjes omhoog maken in mijn carrière en dan zien we wel wat er gebeurt”, zo is Odenthal realistisch. Met hetzelfde realisme koos hij ervoor om FC Utrecht te verruilen voor NEC, op dat moment in principe een stap van de Eredivisie naar de Keuken Kampioen Divisie. “Soms moet je kijken wat goed is voor je carrière. Het is goed voor je carrière om het stapsgewijs op te bouwen, denk ik.”

Odenthal sloot bij NEC aan in de Onder-19, waar op dat moment onder meer Bart van Rooij, Souffian El Karouani, Anthony Musaba, Ayman Sellouf, Joep van der Sluijs en Dirk Proper deel van uitmaakten en hij de aanvoerdersband droeg. Een groot deel van dit team stroomde vorig of dit seizoen door richting het eerste elftal. “Het is mooi om nu met z’n allen in het eerste te spelen of te hebben gespeeld. NEC heeft veel kansen geboden voor jonge jongens en daar heb ik dankbaar gebruik van gemaakt”, glimlacht Odenthal. Toch heeft hij zelf het nodige geduld moeten betrachten. “Het is wel lastig om geduld te hebben, ja. Misschien is dat wel het moeilijkste. Maar ik denk dat het door mijn omgeving best goed is gegaan.”

Daarin zijn ook de lessen van Édgar Barreto belangrijk geweest. Odenthal zit naast de 36-jarige Paraguayaan, die afgelopen zomer na omzwervingen bij Reggina, Atalanta, Palermo en Sampdoria terugkeerde bij NEC, in de kleedkamer. “Soms probeer ik een beetje Spaans, maar dan gaan we weer snel over naar het Nederlands. Hij spreekt goed Nederlands”, lacht Odenthal. “Hij heeft zóveel voetbalinzicht en ervaring, daar kun je super veel van leren. Ik denk dat het hele team dat doet. Hoe je met bepaalde situaties moet omgaan, hoe je moet bewegen, waar je moet staan, wat voor tactiek ze hanteerden toen hij in Italië speelde, hoe hij ermee omging als hij op de bank kwam: zelf heb ik enorm veel van hem geleerd. Dat levert echt heel veel op.”

Er blijkt de afgelopen tijd een soort natuurlijke connectie te zijn ontstaan tussen Odenthal en Italië. Ted van Leeuwen, technisch directeur bij NEC, zei in gesprek met de Gelderlander gevraagd naar de jonge verdediger dat hij ‘mentaal supersterk is, no-nonsense en ook nog eens goed kan verdedigen’. “Dat is in Nederland een ondergewaardeerd vak. Hij kan straks zo in Italië mee”, zei Van Leeuwen. Trainer Meijer noemde Odenthal tegenover dezelfde krant een ‘Italiaanse sluipmoordenaar’. “Ik weet niet waar de zinspelingen naar Italië vandaan komen. Nee, voor zover ik weet heb ik geen Italiaanse genen”, reageert hij met een knipoog. “Het zou mooi zijn om ooit in Italië te spelen, natuurlijk. Ik heb Édgar er wel naar gevraagd, maar niet met de insteek dat ik daar over een paar jaar speel. Totaal niet. Ik vind het gewoon interessant om te weten, omdat ik denk dat de beste verdedigers uit Italië komen. Tactisch zijn ze enorm sterk in Italië en ik denk dat hij daar veel kennis over heeft, dus ik vind het interessant om het daar met hem over te hebben.”

Voorlopig ligt de toekomst van Odenthal nog bij NEC, nadat de optie in zijn aflopende contract werd gelicht en hij daardoor voorlopig nog tot de zomer van 2022 vastligt in Nijmegen. Het is een beloning voor een jaar waarin hij grote stappen zette. Enerzijds door de wedstrijdminuten in de Keuken Kampioen Divisie. “Je leert omgaan met een bepaalde wedstrijdspanning. Er gebeuren in wedstrijden dingen die je niet verwacht, waarop je misschien lastig kunt trainen. Trainingen zijn toch voorspelbaarder. Die wedstrijdminuten zijn heel belangrijk voor jonge spelers, dus ook voor mij.” Anderzijds is Odenthal ook ’s ochtends altijd met ploeggenoot Van Rooij als eerste op de club. “Vaak wel, ja. Dan duiken we al even de gym in. Om te stretchen, core te doen. Alle kleine beetjes helpen. ’s Ochtends extra stretchen of core doen, zorgt voor blessurepreventie.”

Het zorgt er mede voor dat Van Rooij en Odenthal vermoedelijk donderdag aan de aftrap staan als de halve finale tegen Roda op het programma staat. De tweede van de drie finales voor NEC, zoals Odenthal het noemt. Hij is tevreden over het seizoen tot dusver, maar... “Het belangrijkste is dat we als team en als club goed presteren. Hopelijk kunnen we donderdag een tweede stap zetten richting promotie. Het mooiste zou zijn als we het met de club goed kunnen afsluiten.”

Naam: Cas Odenthal
Geboortedatum: 26 september 2000
Club: NEC Nijmegen
Positie: centrale verdediger
Sterke punten: positionering, tackelen, koppen