Bosz over passeren Nouri: ‘Hij begon te huilen, zo erg vond hij het’
Peter Bosz moest als trainer van Ajax in het seizoen 2016/17 voorafgaand aan de Europa League-finale tegen Manchester United (0-2 verlies) een keuze maken tussen Frenkie de Jong en Abdelhak Nouri. De keuze viel uiteindelijk op De Jong, waarna Nouri volgens de Nederlandse oefenmeester in tranen uitbarstte. “Dat zijn zulke moeilijke beslissingen, zeker als een speler die altijd zijn best doet en zich voorbeeldig gedraagt ook nog moet huilen”, aldus Bosz.
Op 21 september 2016 maakte Nouri in het bekerduel met Willem II zijn debuut voor Ajax 1. Een moment waar hij lang naar had uitgekeken. Hij droeg als het ware de last met zich mee dat iedereen hem zei hoe verschrikkelijk goed hij in de jeugd van Ajax was", zegt Bosz in een interview met HELDEN. “Maar er komt aan de top veel meer bij kijken, zeker als je zo klein bent als Appie.
"Hij maakte stappen, was echt op de goede weg”, vervolgt de de huidig trainer van Olympique Lyon. “Hendrie (Krüzen, red.) en ik hebben elke wedstrijd van het tweede elftal gezien met hem op het middenveld samen met Donny van de Beek en Frenkie de Jong.” Over de persoon Nouri spreekt Bosz niets dan lof. “Hij was naar mij toe een heel vriendelijke, sociale, nette jongen. Maar wat doet dat er allemaal toe, ik moet echt naar woorden zoeken. Nu ik over hem praat, raak ik weer geëmotioneerd. Hij was ook zo’n fijn mens.”
De keuze van Bosz voorafgaand aan de Europa League-finale in het seizoen 2016/17 tegen Manchester viel uiteindelijk op De Jong in plaats van Nouri. “Omdat hij als centrale verdediger met zijn dribbel nog iets op het middenveld kon forceren. Zo heb ik hem ook laten invallen”, zo verklaart Bosz zijn keuze voor De Jong. Voordat de selectie de bus instapte, nam Bosz Nouri even apart: “Hij zei: ‘Nee hè, trainer?’ Ik zei: ja. Hij begon als een kleine jongen te huilen, zo erg vond hij het dat hij niet op de bank mocht zitten. Dat zijn zulke moeilijke beslissingen, zeker als een speler die altijd zijn best doet en zich voorbeeldig gedraagt ook nog moet huilen.”