Bij ADO versterkt Wang heimwee naar vroegere jaren

Ooit flaneerde ADO parmantig in de top van Eredivisie. Heel lang geleden claimde het de derde plaats: in 1965 achter Feyenoord en DWS, een jaar later achter Ajax en Feyenoord en in 1971 achter Feyenoord en Ajax. Het was de tijd van Ernst Happel en Vaclav Jezek als coaches, en van toppers als Ton Thie, Aad Mansveld, Dick Advocaat, Piet de Zoete, Lex Schoenmaker en de Noren Harald Berg en Harry Hestad.

Sindsdien evenaarde ADO nimmer meer die historische prestatie. Een zesde positie bleek nog haalbaar in 1976. Daarna was een klassering als zevende de limiet; in 1979 en 2010. Onderwijl degradeerde het zelfs vier keer naar de eerste divisie en zwerft het telkenmale in het zogenoemde rechterrijtje van de competitie.

Niettemin durfde de Chinees Wang Hui, na de definitieve overname begin januari 2015, te roepen dat ADO Den Haag structureel zou terugkeren naar de bovenste regionen. Die toch al uiterst gewaagde prognose zal het huidige elftal dit seizoen gegarandeerd niet waarmaken. Het staat niet voor niets dertiende, met slechts één overwinning in de eerste zeven wedstrijden.

Wang, of beter gesteld United Vansen, kocht ADO Den Haag voor ongeveer 10,2 miljoen euro, een vette winst voor de vorige eigenaar Mark van der Kallen. In de winter stortte het Chinese sportmarketingbedrijf nog eens twee miljoen voor de huur van Wilson Eduardo en Aleksandar Iakovenko. Beiden zijn in de afgelopen zomer alweer vertrokken. Ondanks alle kleurrijke verhalen bleef het hier tot op heden bij.

Alleen dankzij de transfer van Michiel Kramer, voor anderhalf miljoen naar Feyenoord, kon ADO Den Haag aan de veel te hoge salariseisen van Mike Havenaar, Edouard Duplan en Ruben Schaken voldoen. De begroting kreeg geen injectie van bovenaf en ging ook amper omhoog, naar pakweg 13,6 miljoen. Op zich niet slecht, maar volstrekt onvoldoende voor de door Wang opgeblazen ambities. Een beetje vergelijkbaar met die van bijvoorbeeld NEC en Roda JC Kerkrade.

Afgelopen zondag liet Wang, die bij United Vansen slechts 49 % van de aandelen bezit, zich weer eens zien bij ADO Den Haag. Samen met zijn zoon en ook nog eens Gao Hongbo, van 2009 tot 2011 bondscoach van China. Laatstgenoemde moet van de baas kennis opdoen in Nederland en kreeg alvast de functie mee van assistent-trainer, maar assistenten van Henk Fraser zijn al in ruime mate aanwezig in het Kyocera Stadion.

Als (tijdelijk) secondant van Fraser kan Hongbo, die zichzelf tot later in de week een zwijgplicht heeft opgelegd, hoe dan ook niet zonder een werkvergunning aan de slag. Het lijkt uitgesloten dat hij die permissie zal krijgen. Wellicht zijn dergelijke papieren wel simpel te bemachtigen in China, maar ADO kan sowieso momenteel niet direct de noodzaak van een extra man in de technische staf aantonen. Bovendien heeft de CBV (Coaches Betaald Voetbal) bakken vol met werkloze leden, waarin dan nog eerst uitvoerig moet worden gesnuffeld.

Op deze wijze wakkert Wang voor de zoveelste keer de onrust aan bij ADO Den Haag, wat toch nooit de bedoeling kan zijn geweest van deze al met al riskante overname. Hij schijnt nu ook in onmin te zijn geraakt met algemeen directeur Jan Willem Wigt. De lichtgewicht, behept met een gebrek aan ervaring en inzicht voor deze functie, moet tien trainers rekruteren voor een klus in Zuid-Mongolië, maar de animo voor deze parttimejob (1500 per maand) staat nog immer op nul. Hij heeft nu iets meer tijd gekregen, tot half oktober.

De laatste ontwikkelingen bij ADO (Alles Door Oefening) Den Haag versterken de heimwee naar vroeger, toen de al in 1905 opgerichte club werd gerund door betrokken bestuurders als Herman Choufoer, Pieter den Dulk en John van Ringelenstein. Sterren uit de gouden jaren maken zich ook steeds meer zorgen over de nauwelijks positief te noemen invloed van Wang. Het aantal toeschouwers neemt niet toe, de bezetting van de dure skyboxen evenmin. Dat klinkt toch iets anders dan de holle retoriek uit China.

LEX MULLER

Sportjournalist sinds mensenheugenis. Schrijft al sinds 1966 over voetbal. Bezocht WK's vanaf 1974. Werkte tot 1994 voor kranten, waaronder twintig jaar bij het Algemeen Dagblad. Switchte daarna naar de televisie, maar legt zich sinds 1 januari 2011 volledig toe op sport op internet.