voetbalzone

Balotelli deelt emotioneel verhaal: ‘De tranen zijn daarna gestopt met vloeien’

Tim Siekman30 mei 2018, 20:36
Laatst bijgewerkt: 30 mei 2018, 20:36
Advertentie

Mario Balotelli mocht zich onlangs voor het eerst in vier jaar melden bij de nationale ploeg van Italië en afgelopen maandag wist de spits te scoren in de 2-1 overwinning op Saudi-Arabië. Balotelli voelt zich weer welkom bij het grootste gedeelte van het Italiaanse volk, maar wil in gesprek met La Gazzetta dello Sport nog wel een heikel punt bespreken: racisme.

De aanvaller, die uit zijn contract loopt bij OGC Nice, vertelt dat hij vooral in het verleden veel te maken had met racisme. “Natuurlijk: als ik wit was geweest, had ik minder problemen gekend. Ik krijg zoveel brieven van kinderen die mij als voorbeeld zien, omdat ik nooit de rug toekeer naar racisme. Het was verschrikkelijk. Deuren die in mijn gezicht werden dichtgesmeten op achttienjarige leeftijd.”

“De deuren gingen weer wagenwijd open toen ik een Italiaanse burger werd, maar ik werd nog steeds hetzelfde behandeld. Op een dag waren de snacks op de bureau’s op school verdwenen. De leraren dachten meteen dat ik het had gedaan, zonder onderzoek te doen. Er was echter één specifiek voorval dat ik nooit zal vergeten. De tranen zijn daarna gestopt met vloeien.”

“Ik had al mijn huiswerk gedaan. Ik wist dat mijn moeder me dan buiten liet spelen om te voetballen. ‘Hey jongens, zullen we spelen?’ ‘Nee Mario, jij mag niet.’ ‘Maar ik heb mijn huiswerk gedaan.’ ‘Nee Mario, jij bent zwart.’ Ik was zwart een daarom anders in hun ogen. Ik dacht dat ze me niet wilden omdat ik uitbundig was, toen ook al, maar naarmate de jaren verstreken, ben ik helaas achter de waarheid gekomen.”

“In 2009 werd ik in dit opzicht gelijk volwassen. Tijdens een duel tussen Juventus en Internazionale noemden ze me ‘aap’, ‘neger’, ‘ga terug naar Afrika’. Het tweede voorval: in juni, buiten een bar in Rome met mijn teamgenoten van de Onder-21. Een motor reed voorbij en twee mensen schreeuwden: ‘Neger, neger, neger!’ Ze kwamen naar me toen en gooiden bananen naar me, alsof ik een aap was. Ze zaten ook nog mis met hun precisie, want ze raakten de bardame in plaats van mij.”