‘Als het publiek zeurde dat hij te veel dribbelde, trok hij zijn broek omlaag'

Voetbalminnend Nederland krijgt vaak hetzelfde menu voorgeschoteld: ‘de grote drie’ en respectievelijke bijgerechten. Daarom neemt Voetbalzone dit seizoen een Kijkje in de Keuken Kampioen Divisie. Met behulp van de archieven en een zorgvuldig geselecteerde clubexpert zetten we de minder belichte Nederlandse clubs in de spotlight. Deze editie biedt een kijkje in de keuken van FC Eindhoven, de eerste club van Nederland die een sponsorsociëteit oprichtte.

In de jaren vijftig is Eindhoven, dan EVV genoemd, in de ban van Jan Louwers. De rechtsbuiten waarnaar het huidige stadion nog altijd is vernoemd. “Hij was een dribbelaar. Zo groot als Messi, en een fantastische man met veel charisma”, vertelt Pascal Maas, huidig hoofd jeugdopleiding van de club. Louwers was een geweldige voetballer, een pingelaar, en even spraakmakend vanwege zijn rebelse karakter. “Als supporters te veel morden omdat hij te veel zou dribbelen, trok hij even snel zijn broek omlaag”, lacht Maas.

Gedurende zijn eerste periode (1950/60) beleeft Eindhoven ware gloriejaren. Na een tweede plek in 1952, wordt EVV, zoals het dan nog heet, een jaar later regiokampioen. In de kampioenscompetitie, zoals de uiteindelijke landstitel dan wordt beslist, legt de club het af tegen RCH uit Heemstede. Het volgende seizoen haalt EVV wel de hoogste eer. Na een eerste plaats in de Eerste Klasse A, wint Eindhoven na een minicompetitie met medekampioenen DOS, PSV en DWS de Nederlandse landstitel.

Tweets by FCEindhoven

In het eerste jaar profvoetbal (1954/55) is het weer raak. Eindhoven wint het regiokampioenschap. Dat belooft wat voor wanneer de Eredivisie van start gaat, maar aan het eind van debuutseizoen 1956/57 eindigt de club als laatste. Er volgt een langdurige periode in de eerste divisie. Met zowel zevende en zesde plekken, als een vierde plaats op de ranglijst, lijkt Eindhoven dicht bij promotie, maar het tegenovergestelde gebeurt. Na een vijftiende plek degradeert de club naar de tweede divisie.

Twee seizoenen op dat niveau, daarna vier in de eerste divisie. Dan, in 1975, promoveert Eindhoven voor het eerst naar de Eredivisie. “Dat waren twee wonderlijke jaren. Legendarisch”, zegt Maas. “De eerste wedstrijd wonnen we 1-2 van Roda. Daarna verloren we 0-4 van PSV. Het jaar erop wisten we wel 2-2 tegen PSV te spelen”, herinnert hij zich. Ook het stadion beleefde in die periode hoogtijdagen, met een capaciteit van maximaal 18.000 mensen. “Soms zaten er bijna 20.000. Ze zaten in de bomen, op het dak, overal.”

Na de degradatie in 1977 zal Eindhoven niet meer terugkeren in de Eredivisie. Ook niet na het debuut van Maas zelf, die in 1982 bij het eerste wordt gehaald. “Het ging toen niet goed. Financieel en sportief niet. We zijn te lang blijven hangen op één niveau.” Maar uiteindelijk herpakt de club zich. “Eindhoven was de eerste club in Nederland met een sponsorsociëteit, rond 1985. Dus wat nu sponsorruimtes zijn. Je had wel sponsors, maar niet als een groep mensen waar je ook activiteiten mee deed.”

Met die doorbraak en een almaar groeiende economie in Eindhoven, maakt ook de plaatselijke FC stappen. “Eind jaren tachtig was mijn goede periode”, vertelt Maas. Eindhoven wordt onder meer zesde in 1988 en vijfde in 1990. “Ik heb bijna 400 wedstrijden gespeeld en bijna 90 goals gemaakt als middenvelder. Ik had het nooit willen missen.” Tijdens die periode maakt Maas wat mooie potjes mee, met en tegen spelers die hij nooit meer vergeet.

“In 1989 speelden we voor de beker tegen Ajax, met Aron Winter. Ik heb nog nooit zo veel moeten lopen. Voor de veiligheid speelden we in het PSV-stadion. Daar zaten 15.000 man, waaronder ook veel PSV-supporters. Die waren natuurlijk voor ons.” Gelukkig heeft hij nog een leukere herinnering aan Ajax. “Met Jong Eindhoven nog, toen speelden we tegen een zestienjarige Van Basten. Onze centrale verdediger zei: ‘Die Van Basten is een paar keer ingevallen bij het eerste, maar tegen mij scoort hij niet.’ Binnen twaalf minuten had hij een hattrick, we verloren met 9-2. Ja… die waren echt super goed”, vertelt hij lachend.

Daarbij speelde Maas ook een tijdje samen met Hans Kraaij Junior. De notoire clubhopper speelde van 1988 tot 1991 bij Eindhoven. Eén moment zal Maas nooit vergeten. “Het was zijn eerste wedstrijd voor ons. We speelden tegen SVV en zij trapten af. Hans stond centrale verdediger, maar hij ging direct bij de cirkel staan. De scheids floot, maar hij was al in looppas. En nog voordat die bal werd aangeraakt door een SVV-speler, maakte Hans al een tackle.”

Inmiddels verkeert Maas in rustiger vaarwater, maar is hij als hoofd jeugdopleiding nog altijd betrokken bij het profvoetbal in Eindhoven. “Wij zijn in zekere zin een opleidingsclub. Er zijn veel spelers die hier hebben gezeten en bijvoorbeeld naar PSV zijn gegaan. Onze jeugdopleiding bloeit steeds meer op. Daar zit ook veel steun achter. We groeien goed en dat gaat zijn vruchten afwerpen om spelers af te leveren bij het eerste. Daarvan is Dyon Dorenbosch het recentste voorbeeld. Hij zat hier in de jeugd, ging vier jaar naar PSV en is nu doorgebroken in het eerste van Eindhoven.”

Eindhoven blijft mikken op promotie. Daarbij is de economische groei die de stad doormaakt een belangrijke factor. “ASML, VDL en Philips. De aantrekkingskracht die zulke bedrijven meebrengen… mensen willen graag naar Eindhoven komen.” Zit de populariteit van PSV daarin wat groei van FC Eindhoven in de weg? “Nee, dat denk ik niet. In Rotterdam heb je drie clubs, dan moet twee op het hoogste niveau hier ook wel kunnen. Als we promoveren, en ik ben ervan overtuigd dat dat gaat komen, dan komt er ook veel los. PSV is dan internationaal en nationale top, wij in het rechterrijtje van de Eredivisie, en Jong PSV in de KKD. Dan hebben zij drie echelons waar ze hun spelers kwijtkunnen.”

De laatste jaren is Eindhoven meermaals dicht bij promotie geweest, maar steeds ging het in de nacompetitie fout. “De kwaliteit laat je gedurende het seizoen zien. Die heb je dan. Maar in de nacompetitie komt ook een geluksfactor kijken. Ooit moet het een keer jouw kant op vallen, maar dat gaat hier zeker een keer komen”, zegt Maas. Ook dit seizoen hoopt Eindhoven bij de gelukkige clubs te horen die strijden om de felbegeerde promotie.

“We waren goed begonnen, daarna hadden we een dipje. Het scheelt ook dat Joey Sleegers lang geblesseerd is geweest. Die moet ons na de winter weer gaan helpen.” De verschillen liggen wat dat betreft dicht bij elkaar. Maas denkt dat de club definitief de volgende stap kan zetten als het stadion een opknapbeurt krijgt. “Het is een doorn in het oog dat wij hier tegen een school aankijken. Een voetbalclub in zo’n stad verdient het om vier zijdes met tribunes te hebben. Als we die volgende stap kunnen zetten, dan kom je als club ook verder”, besluit hij.