‘Alle stadions daar zijn gruwelijk, maar dit stadion zit ook in FIFA’

Normaal gesproken had Huseyin Dogan in deze periode met NAC Breda in het Parkstad Limburg Stadion of De Goffert gestaan om punten te sprokkelen in de jacht op een Eredivisie-ticket. Nu wacht voor de 27-jarige aanvaller vanaf donderdag een heel ander podium: de groepsfase van de Aziatische Champions League in het aan bijna zeventigduizend mensen plaats biedende King Fahd International Stadium in de Saudische hoofdstad Riyadh. Dogan liet NAC vorige maand achter zich voor een uitermate verrassend avontuur bij Istiklol Dushanbe, de recordkampioen van Tadzjikistan.

Door Chris Meijer

Dogan is pas krap een maand in Tadzjikistan, maar kan nu al haast niet meer stuk bij de supporters. Hij debuteerde in de met 2-0 gewonnen wedstrijd om de supercup tegen bekerwinnaar Ravshan Kulob, opende vroeg in de tweede helft de score en werd verkozen tot Man of the Match. “Sinds die wedstrijd word ik constant herkend, mensen komen naar me toe om te vertellen dat ze het hebben gezien en ik word overal aangesproken”, glundert Dogan, die zo zijn eerste echte prijs aan zijn erelijst toevoegt. “Met Sparta zijn we gepromoveerd, dat was ook een prijs. Maar dit is op vele fronten heel speciaal voor me. Omdat ik zo’n rol heb gespeeld, dit mijn eerste officiële wedstrijd was, dit mijn allereerste buitenlandse avontuur is... Zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar vooral die drie dingen. Het allermooiste vind ik nog dat je het gevoel hebt dat je de mensen wat geeft, dat geeft een boost en voldoening. In Nederland zijn we vrij nuchter, dat is vaak ook wel goed. Maar als je ziet hoe het voetbal hier onder de mensen leeft, is dat heel bijzonder.”

Zijn prestaties in de strijd om de supercup zijn volgens Dogan een weerspiegeling van hoe hij zich momenteel voelt in Tadzjikistan, een voormalig onderdeel van de Sovjet-Unie in Centraal-Azië dat grenst aan onder meer China en Afghanistan. “Het is mijn eerste buitenlandse avontuur, maar ik had me in de zin van de gastvrijheid van die jongens geen betere plek kunnen wensen. Ik voel me hier zó thuis, die jongens nemen me iedere dag mee op pad. Na de training drinken we wat met die gasten of we gaan ’s avonds uit eten of even wandelen. Daardoor groeit er snel een vriendschap. Eigenlijk heb ik het gevoel alsof ik al maanden in dit team speel. Tot nu toe heb ik ook niet het gevoel gehad dat ik me heb moeten aanpassen. Dat heeft geholpen in de wedstrijd, want ik ben een gevoelsmens.”

Voorlopig heeft Dogan nog geen seconde spijt gehad van zijn keuze voor Istiklol. “Als ik vooraf had geweten wat ik nu weet, had ik het nóg makkelijker gedaan. Stel dat ik nog honderd keer de keuze krijg, zou ik honderd keer dezelfde keuze maken. Natuurlijk is het achteraf makkelijk praten, want ik wist nog niet hoe het zou uitpakken. Met heimwee bijvoorbeeld, want ik ben echt een familieman. Maar ik heb niks te klagen”, knikt hij. In zijn laatste maanden bij NAC kwam hij minder aan spelen toe nadat hij geblesseerd was geraakt en het team in de tussentijd was gaan draaien. Bovendien liep het tweejarige contract dat hij bij NAC tekende nadat hij werd overgenomen van TOP Oss komende zomer af, dus voorzichtig had Dogan al wel nagedacht over zijn eerste buitenlands avontuur. “Wanneer ben je daar klaar voor? Ik had me er niet op voorbereid. De kans deed zich voor en binnen twee dagen was het geregeld.”

Dus besloot Dogan in te gaan op de aanbieding van Istiklol, dat in 2007 werd opgericht ter ere van de onafhankelijkheidsdag van Tadzjikistan. Sindsdien vulde Istiklol zijn prijzenkast met negen landstitels (waarvan er in de afgelopen jaren zeven op rij werden veroverd), acht bekers, tien supercups en de AFC President’s Cup, het voormalig derde clubtoernooi van Azië. “Heel veel jongens in het team zijn ook international van Tadzjikistan. Het is veruit de grootste club, ook qua financiële mogelijkheden. Het is ook niet zomaar wat dat ze meedoen aan de Champions League.” De Aziatische Champions League, waarvan komende donderdag het hoofdtoernooi begint, was voor Dogan een van de meest interessante aspecten in zijn keuze voor Istiklol.

Istiklol heeft als kampioen van Tadzjikistan voor het eerst een direct ticket gekregen voor het hoofdtoernooi van het grootste clubtoernooi van Azië, waarin het daardoor nu ook zal debuteren. In de groepsfase - die vanwege de coronapandemie op één plek zal worden afgewerkt - treft Istiklol Al-Hilal uit Saudi-Arabië, Shabab Al-Ahli uit Dubai en AGMK uit Oezbekistan, dat in een play-off afrekende met Al-Gharafa. “Dat is wel knap, want Al-Gharafa heeft met Héctor Moreno, Sofiane Hanni, Adlène Guédioura en Jonathan Kodjia een aantal goede spelers onder contract staan”, zegt Dogan. Istiklol begint de groepsfase tegen Shabab Al-Ahli, de kampioen van de Verenigde Arabische Emiraten, in het King Fahd International Stadium, dat plaats biedt aan bijna zeventigduizend toeschouwers. “Alle stadions in Saudi-Arabië zijn gruwelijk, maar dit stadion zit ook in FIFA. Als Al-Hilal normaal gesproken speelt in Saudi-Arabië, zitten er volgens mij zestig- tot zeventigduizend mensen. Ze hebben echt een gekke achterban. Ik weet niet hoe dat nu zal zijn.”

“Bij Al-Hilal spelen onder meer Sebastian Giovinco, Luciano Vietto en Bafétimbi Gomis, het is mooi om tegen dat soort spelers te mogen spelen”, gaat Dogan verder. “In Europa beseffen we niet hoe groot de Aziatische Champions League is. De Aziatische Champions League is hier enorm, dat is hét evenement van het jaar. Iedereen heeft het constant over die wedstrijden, je merkt aan alles dat het enorm leeft. De jongens zijn allemaal extra gefocust en gespannen, je merkt dat er echt iets gaat gebeuren. Des te mooier dat ik het zometeen mag meemaken. Misschien opent dat voor mij weer deuren naar de Aziatische voetbalwereld, want in Nederland weet iedereen nu inmiddels wel wat ik kan en wat niet. Als je als voetballer de Aziatische Champions League kan bijschrijven op je cv, is dat niet verkeerd.”