Alex Sandro: ‘Als ik zoveel geld uitgeef op een avond, voel ik me schuldig’

Met Alex Sandro, Danilo en Douglas Costa herbergt de selectie van Juventus momenteel drie Brazilianen. In het recente verleden droegen landgenoten als Emerson, Felipe Melo, Lúcio, Hernanes, Dani Alves en Diego eveneens het shirt van la Vecchia Signora, maar er waren weinig Brazilianen die langdurig in Turijn bleven. Alex Sandro, sinds 2015 speler van Juventus, denkt te weten hoe dat komt.

"Turijn is geen makkelijke stad voor een Braziliaan, want er zijn weinig opties om plezier te maken", vertelt Alex Sandro donderdag in een interview met de Braziliaanse journalist Raiam dos Santos. "Het is een perfecte stad om in te werken, want er is geen afleiding." Het dagelijks leven van de linksback bestaat uit 'trainen en naar huis gaan', vertelt hij. "Soms ga ik 's avonds uit eten. Op vrije dagen ga ik soms naar nabijgelegen steden. Natuurlijk zijn er in Turijn wel plekken waar je het leuk kunt hebben, maar die ken je alleen als je er woont. Voor toeristen lijkt het wellicht een saaie stad."

"Ik denk dat er daarom niet zoveel Brazilianen voor Juventus hebben gespeeld in het verleden", vervolgt de 28-jarige verdediger, die negentig minuten meedeed in de eerste twee competitieduels en in de interlands van Brazilië tegen Colombia (2-2) en Peru (0-1 nederlaag). "Turijn heeft niet dezelfde aantrekkingskracht als Rome of Milaan. Juventus had ook een heel zakelijke houding, maar dat is veranderd. Steeds meer buitenlandse spelers voelen zich hier thuis. Dat was in het verleden niet altijd het geval en ik denk dat er daarom weinig Brazilianen waren die zich wisten aan te passen en langere tijd bij Juventus bleven."

Alex Sandro verliet Brazilië in 2011. Zijn jeugd bracht hij door bij Atletico Parananense. Met zijn ouders had hij het een stuk minder breed dan nu met zijn eigen vrouw en dochter. "Toen ik vijftien jaar was, verdiende ik honderd dollar per maand. De club regelde alles voor me: mijn huis, eten en scholing. Daarom gaf ik van de honderd dollar maar vijftig uit en spaarde ik de rest. Toen ik driehonderd dollar had opgespaard, gaf ik dat aan mijn ouders. Ze hebben dat geld gebruikt om het hek voor ons huis te verven", blikt hij terug. "Ik had alles kunnen kopen van het geld, maar ik wilde liever mijn ouders helpen. Nu ga ik vaak met mijn gezin op stap en besteed ik driehonderd of vierhonderd euro op een avond. Maar dan reken ik dat bedrag om naar Braziliaanse real en dan voel ik me een beetje schuldig omdat ik zoveel geld uitgeef op een avond."