Achttienjarige Nederlander nadert PL-debuut: ‘Begint op droom te lijken’

Voor Nigel Lonwijk ging deze week een langverwachte droom in vervulling, nadat de achttienjarige Nederlander voor het eerst op de bank zat bij Wolverhampton Wanderers. De verdediger debuteerde in de wedstrijdselectie voor de competitiewedstrijd tegen Everton (1-2 verlies) en ziet zijn debuut in de Premier League steeds dichterbij komen. De voormalig jeugdexponent van PSV heeft zich sinds zijn overgang in november 2019 in sneltreinvaart ontwikkelt, mag hopen op een carrière op het hoogste niveau van Engeland en ziet zijn toekomst met vertrouwen tegemoet. “Het begint langzaam op een droom te lijken.”

Door Mart Oude Nijeweeme

Direct nadat bekend werd dat hij voor de eerste keer bij de wedstrijdselectie zat, pakte Lonwijk de telefoon om het zijn ouders te vertellen. “Trots. Ze waren trots op me”, vertelt de tiener. Bij de familie Lonwijk zijn ze wel wat gewend met twee voetballende zoons en een dochter die op hoog niveau padel speelt. Lonwijk keerde begin vorige week terug in Engeland, nadat hij de kerst had doorgebracht met zijn familie in Nederland. “Nadat ik een week in quarantaine had gezeten mocht ik gelijk met het eerste elftal meetrainen. Ik voelde het daardoor wel een beetje aankomen, maar er zijn meer jongens die met de A-selectie trainen. Als de trainer dan na de training zegt dat je bij de wedstrijdselectie zit, komt het wel heel dichtbij.”

Het is de volgende stap in een toch al mooie voetbaldroom voor Lonwijk. De jonge atleet speelde in de jeugd van PSV samen met Noni Madueke en Mohamed Ihattaren, maar verliet de jeugdopleiding bijna exact een jaar geleden vroegtijdig. Wolverhampton Wanderers, dat met John Suppers een Nederlandse scout in de gelederen heeft, toonde interesse in Lonwijk na hem meerdere keren aan het werk te hebben gezien bij PSV. Voor een opleidingsvergoeding van 220.000 euro werd de deal vervolgens beklonken. “Ik had een vervelend jaar met blessures en weinig speelminuten. Wolverhampton volgde mij al langer. Ze zochten een atletische verdediger en kwamen uit bij mij. De club deed het fantastisch en had net een topseizoen gehad met een zevende plek in de Premier League.”

Het verhaal van de Premier League-club sprak vanaf het eerste moment aan en Lonwijk besloot zijn koffers te pakken voor een Engels avontuur. Hij sloot zich aan bij zijn leeftijdsgenoten, maar werd al snel overgeheveld naar de Onder-23. “Ik was toen net zeventien, speelde met jongens die vier of vijf jaar ouder waren. Dat gat is best groot, maar er zitten geen jeugdteams tussen. Dan merk je hoe groot het verschil is. Bij de Onder-18 is het voetbal iets kinderlijker. Het was wennen de eerste maanden, vooral op fysiek gebied.” Het gaat er in Engeland heel anders aan toe dan in Nederland, merkt Lonwijk. “Je wordt continu betrokken bij het eerste elftal, ook als je jeugdspeler bent. Je staat tussen de grote jongens in de gym en wordt als onderdeel van het geheel gezien.”

Juist die betrokkenheid is volgens Lonwijk het grootste verschil met PSV. “Als PSV jeugdspelers meer bij de eerste selectie betrekt, geef je ze ook een doel om naartoe te werken. Om ergens tegenop de boksen. Ik heb hier heel veel contact met de spelers en de fysio’s, dat had ik bij PSV nauwelijks.” De jeugdinternational was toe aan een nieuwe uitdaging en vond die bij Wolverhampton Wanderers, waar hij langzaam wordt klaargestoomd voor de Premier League. “Het toekomstplan van de club sprak mij enorm aan. Ze willen mij graag naar het eerste hebben. Dat hebben ze uitgesproken en dat gaf mij veel vertrouwen. Het is een eerlijk verhaal en ze komen de afspraken na.”

Een van die afspraken was het onderdeel mogen uitmaken van de wedstrijdselectie als de mogelijkheid zich voor zou doen. Dat gebeurde afgelopen dinsdag, toen Lonwijk voor het eerst op de bank zat tussen de grote namen. Naast hem zat land- en leeftijdsgenoot Ki-Jana Hoever, die een half uur voor het einde binnen de lijnen kwam. De rol van Lonwijk bleef tegen Everton beperkt tot bankzitter. “Het was een geweldige ervaring. Dan zie je pas hoe goed alles geregeld is. Van het vervoer tot de security.” Komend weekend zijn er wederom kansen voor de Nederlander, als Wolverhampton het in eigen huis opneemt tegen West Bromwich Albion. “Of ik dan weer bij de selectie zit? Ik heb nog geen idee. Dat hangt af van de trainingen de komende dagen.”

Nog altijd kan de lange mandekker niet helemaal beseffen dat het zo snel is gegaan de afgelopen anderhalf jaar. “Het begint wel langzaam op een droom te lijken. Ik was niet zenuwachtig, maar kreeg wel een kick toen ik het veld opliep. Dit is toch waar ik al die jaren voor geknokt heb.” En knokken doet Lonwijk nog steeds. Hij mikt dit seizoen op zijn debuut in de Premier League. “Ik wil minuten maken in het mannenvoetbal, laten zien dat ik het aan kan. Dit geeft hoop voor de toekomst. Het is goed om elke dag op het veld te staan met spelers die klassen beter zijn. Daar kan ik veel van leren en meten hoe ik ervoor sta. Ik ben blij dat ik deze stap gezet heb.”

Het zijn momenten waarbij de jonge Lonwijk andermaal beseft dat hij bevoorrecht is om profvoetballer te mogen zijn. Natuurlijk had hij het er wel eens over met zijn oudere broer Justin, maar dat het zo snel zou gebeuren, hield hij niet voor mogelijk. Het tweetal doorliep samen de jeugdopleiding van PSV, maar heeft Eindhoven inmiddels achter zich gelaten. Waar Nigel voor Engeland koos, draagt Justin momenteel het shirt van FC Utrecht.

“We zijn twee totaal verschillende type spelers. Justin is een middenvelder, aanvallend ingesteld en moet het hebben van zijn techniek. Hij verdedigt liever niet mee, terwijl ik degene ben die juist het vuile werk opknapt. Wat dat betreft lijken we helemaal niet op elkaar. We hebben heel veel contact met elkaar. Over hoe het gaat, dat het bij hem op dit moment iets minder gaat. Hij maakt weinig minuten bij het eerste elftal, maar daar maak ik me totaal geen zorgen over. Onze tijd komt nog wel.”